WHW eerste helft
Door: Peter
Blijf op de hoogte en volg Peter
14 Mei 2015 | Verenigd Koninkrijk, Tyndrum
10 mei 2015: naar Milngavie
De reis begint met de trein; van Vleuten, via Utrecht CS, naar Schiphol. En zoals meestal het geval lijkt te zijn als ik de trein neem, is er weer iets aan de hand. De intercity naar Schiphol rijdt niet (trein defect leert navragen bij de infobalie). De beste man vertelt doodleuk dat we dan de volgende trein maar moeten nemen. Gelukkig is er iemand die iets verder nadenkt en omroept dat reizigers naar Schiphol de trein naar Amsterdam CS kunnen nemen. Anyway, om een lang verhaal kort te maken; we arriveren toch nog op tijd op Schiphol alwaar het behoorlijk druk is en we de nodige tijd moeten wachten om de koffers in te checken en nog langer moeten wachten bij de paspoortcontrole. De vlucht vertrekt iets later dan het schema, maar verloopt verder prima en we landen rond 10 voor 1 lokale tijd in Glasgow. Bagage ophalen en met de taxi naar Milngavie (spreek uit: Mulguy). We logeren bij een aardige dame die niet echt een B&B runt, maar meer af en toe uithelpt als de plaatselijke B&B vol zit. Na kennismaking en een praatje lopen we naar het kleine centrum waar het WHW infocenter toch gesloten blijkt te zijn. Nog even verder kijken en alvast wat boodschappen doen in de plaatselijke Marcs & Spencer (ze hebben hier veel soorten toffees!) Daarna nog even relaxen in ons onderkomen alvorens terug naar het centrum voor het avondeten (met een overheerlijk toetje...)
11 mei Milngavie -> Drymen, 19 km
Na een uitgebreid en prima ontbijt gaan we op weg naar het stadscentrum. Eerst nog even de wandelkaart van de route bij het infocentrum kopen en daarna natuurlijk de nodige foto's bij het officiële startpunt van de wandeling. Op een nabijgelegen parkeerplaats staat het busje van de bagagevervoerder alwaar we betalen om onze bagage gedurende de wandeling te laten ophalen en afleveren. Prima service; we hoeven dus alleen met een dagrugzak te lopen. Rond 9 uur beginnen we dan echt aan de wandeling. Het is zwaar bewolkt en er staat een stevige wind, maar gelukkig is het nog droog. We lopen eerst door een park dat bij Milngavie hoort en waar we voornamelijk hondenuitlaters en joggers tegen komen. Wel opvallend; slechts 1 mannelijke hondenuitlater. Buiten het park gaat de route over prima paden verder. De brem staat volop in bloei en zeker tegen grijze achtergrond zorgen al die gele bloemen voor een fraai contrast. Na ruim een uur wandelen begint het dan toch te regenen. Het is dan wel geen fikse regenbui, maar er komt voldoende vochtigheid naar beneden; dus regenkleding aan en de regenhoes over de dagrugzakken. Tegen het middaguur maken we een klein omweg; we gaan de Glengoyne Distillery bezoeken en gaan mee met een uur durende rondleiding (incl. voor mij een 12- en 18-jaar oude whiskey...) De rondleiding is de moeite waard en eindigt (natuurlijk...) in de winkel, waar je whiskey of aanverwante artikelen kunt kopen. Hoe ouder de whiskey hoe duurder; een fles met 26 jaar oude whiskey kost 300 pond. Achter glas staat zelfs een fles met 35 jaar oude whiskey voor een bedrag van 2850 pond!! De zon is intussen gaan schijnen dus terug naar het pad waar we na een klein stukje lopen bij de Beech Tree Inn stoppen voor de lunch. Daarna over goede paden en prima weersomstandigheden verder gelopen, waarvan een groot stuk over lokale wegen. Voor we er goed en wel erg in hebben arriveren we rond de klok van 4 uur bij onze B&B, die iets voor Drymen ligt. Het avondeten wilden we nuttigen in de oudste (1723) gelicenseerde pub in Schotland, maar de wachttijd van 1 uur was toch iets teveel van het goede.
12 mei Drymen -> Rowardennan, 23 km
Om half 10 gaan we op pad, onder een grijze lucht die niet veel goeds voorspelt. Er staat ook een stormachtige wind. De omgeving is vrij kaal; we lopen door een voormalig bos, waar flinke stukken gekapt zijn, jammer genoeg. Na een klein uur lopen begin het langzaam maar zeker te regenen. De hindernis van deze morgen is Conic Hill, waar we overheen moeten. Naarmate we verder bergop lopen, worden we meer en meer gegeseld door de combinatie van regen en wind. Diep gehuld in de regenkleding en met de capuchon zover mogelijk gesloten lopen we langzaam verder. Als we aan de afdaling beginnen wordt het iets beter / minder slecht omdat we enigszins uit de wind lopen. Silvia vindt zowaar nog een fototoestel langs het pad. Beneden aangekomen vragen we eerst bij het Balmaha National Park Center of zich daar iemand gemeld heeft die zijn/haar fototoestel kwijt is. Helaas. We nemen het mee naar de Inn waar we lunchen in de hoop dat we iemand herkennen die ook op de foto staat. Weer helaas. Na de lunch dus terug naar het Park Center om de camera in te leveren. En terwijl we daarmee bezig zijn komt er net iemand aan die een camera kwijt is geraakt. En inderdaad; het is zijn camera. Eind goed, al goed. Na de lunch verder, in de regen. Gelukkig wordt het uiteindelijk toch nog droog en lopen we zelfs nog ruim een uur in de zon. Rond 5 uur arriveren we, behoorlijk vermoeid, bij ons hotel in Rowardennan (dit hotel dateert van 1696, maar is recentelijk verbouwd. Of er nog echt iets overgebleven is uit die periode is ons niet duidelijk).
13 mei Rowardennan -> Inverarnan, 22 km
Toen de wekker ging (7 uur) was het droog en hoewel er de nodige wolken waren, scheen toch de zon. Zou het mogelijk zijn om het een hele dag zo te houden? Half 8 stond het ontbijtbuffet klaar. Het was al vroeg best druk; veel mensen wilden deze dag klaarblijkelijk een beetje op tijd beginnen. Na ontbijt spullen inpakken en gereedmaken voor vertrek. De grote bagage kon in een schuurtje worden achter gelaten (alwaar de verschillende bagagetransferdiensten deze ophalen om bij de volgende overnachtingsplek van eenieder weer af te leveren).
Omstreeks 10 voor 9 gaan we op pad (nog steeds droog en redelijk zonnig). Deze ochtend gaat het voornamelijk door het bos, langs de oostelijke oever van Loch Lomond. Het pad (een soort zandweg, later een smalle variant) is goed te doen. Naarmate de tijd vordert loopt de temperatuur ook op, dus de fleece gaat dan in de rugzak. We passeren talloze stroompjes en watervalletjes die langs de berghellingen naar beneden stromen. Rond het middaguur arriveren we in Inversnaid, waar de gelijknamige watervallen zeer de moeite waard zijn. We eten de lunch buiten op, want ondanks de wolken, voert de zon nog steeds de boventoon.
Na een uur pauze gaan we aan het zwaarste stuk van de hele tocht beginnen (althans volgens onze beschrijving). Het pad is een aaneenschakeling van stijgen en dalen en is bezaaid met kleine en grote(re) stenen. Daarbij zorgen de vele kronkelende boomwortels ervoor dat je goed moet opletten waar je loopt. Het tempo, voor zover hier sprake van is, ligt dus laag. Onderweg komen we nog bij een kleine detour: Rob Roy's Cave. Hier hield de bekende outlaw zijn gevangenen verstopt. Het pad gaat zo nog een hele tijd verder en we zijn dus heel blij dat het nog steeds droog is, want dit pad met regen lopen lijkt ons echt geen pretje. Na een 2 uur zo doorgeploeterd te hebben, begint het pad weer wat beter te worden. We zien ook wat van de fauna; wilde geiten, een (zeldzame) arend (of was het toch een buizerd?) en zelfs een kleine slang! We passeren ook nog een gedenkteken voor Dario Melaragni die de West Highland Way race lang georganiseerd heeft. BTW: het huidige record van deze lange-afstandsrace staat op iets meer dan 14 uur en 20 minuten!!! Uiteindelijk arriveren we net voor 5 uur bij de Being Glass Farm waar we een cabin hebben. We hebben geen zin/fut meer om nog te ver te lopen dus we eten in de pub van de Farm. Geen haute cuisine, maar het vult de maag zullen we maar zeggen :)
14 mei Inverarnan -> Tyndrum, 19 km
We vertrekken iets na 9 uur. Het is zwaar bewolkt, maar volgens de weersvoorspelling moet vanmiddag de zon doorbreken. Het pad is goed te belopen, en we stoppen een aantal keren om wat (kleinere) watervallen op de digitale plaat vast te leggen. Het landschap is wijds deze morgen; we lopen af en toe tussen de schapen en koeien door, maar die vinden het gras toch een stuk interessanter dan die 2 wandelaars (waarvan ze er dagelijks waarschijnlijk tientallen voorbij zien komen). Rond lunchtijd is de zon al regelmatig te zien en we eten een deel van ons lunchpakket op bij een heuse picknickplek met een prachtig uitzicht. Na de lunch vervolgen we de weg door bosgebied. En naarmate de kilometers verstrijken maken de wolken steeds meer plaats voor blauwe lucht. En dat terwijl we (volgens een bord bij de Kirkton Farm) in een gebied lopen waar het 280 dagen per jaar in totaal 2,5 meter regent! Vandaag gelukkig niet! Bij dezelfde boerderij staat ook een ruïne van een kapel uit de 13e eeuw en de daarbij gelegen kleine begraafplek dateert zelfs uit de 8e eeuw. Na bij een kampeerplek nog even een ijs genuttigd te hebben lopen we door en tegen half 4 arriveren we bij onze B&B in Tyndrum. Ondanks de zere voeten (bij mij in ieder geval) een hele fraaie wandeling, mede natuurlijk door het prachtige weer.
-
15 Mei 2015 - 00:26
Saskia:
Dapper! Het is best een end!
Veel plezier met de wandeltocht.
Groeten, Saskia -
15 Mei 2015 - 09:14
Jan:
Veel plezier.
Hopelijk is er iets meer zon bij de tweede helft.
-
15 Mei 2015 - 13:04
Peter:
Als we de tweede helft net zoveel zon als de eerste helft hebben, zijn we heeeeel blij
-
16 Mei 2015 - 13:10
Paul Roelofs:
Yo Pete and Silvia,
Dit is dus eigenlijk wel de manier om Schotland te leren kennen!
Alle tijd om rond te kijken gedurende dat rondstappen en ja, dan is het wel zo fijn als het redelijk weer is (en blijft). Ben benieuwd naar jullie eerste plaatjes maar er moeten wel bergen op staan , toch?
Als jullie misschien nog in de buurt van highland games komen moet je zeker hier wat van meepikken, echt wel de moeite waard.
Veel plezier,
Paul en Dianne. -
16 Mei 2015 - 15:08
Loek En Jacqueline:
Met al die regen zullen jullie best wel een wiskietje lusten. Dat houdt je ook warm van binnen.
Wandel ze. Cheerz! De foto's moeten wel scherp blijven.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley