Hoogvlakte, Serra de Agua en Curral das Freias

Dinsdag 23 mei, Paúl da Serra
We vertrekken om kwart voor 9 met de bus naar het beginpunt van de wandeling. Daar aangekomen staan er al de nodige wandelaars, maar die gaan gelukkig een andere route lopen. De zon schijnt. De omgeving is heel anders dan gisteren. We bevinden ons nu op de hoogvlakte en de begroeiing is heel anders; veel brem (die ook in bloei staat). De uitzichten zijn fraai. We lopen het eerste stuk weer langs een levada. Naarmate de ochtend vordert, wordt het merkbaar frisser en kun je de fleece wel gebruiken. Bovendien waait het stevig. Op een gegeven moment wordt het pad geblokkeerd door een aantal koeien. Tja, wat doe je dan: even wegjagen dus (wordt je meteen voor "bruut" uitgemaakt...). Rond 11 uur even een korte break, waarna we de tocht over de hoogvlakte vervolgen. Het is inmiddels behoorlijk nevelig/mistig. Voor de lunch zoeken we een plekje waar het wat minder waait. Na de lunch lopen we verder naar de Pico ??? op ??? meter. Twee reisgenotes gaan met de bus verder. Wij krijgen een flinke afdaling voor onze kiezen. Ik loop nog zonder brace en dat begin ik toch te voelen in m'n linkerknie. Vervolgens weer een stuk langs een levada waar we de regenkleding nodig hebben om niet al te nat te worden v.d. watervalletjes. Ik stoot mijn hoofd tegen een laaghangende tak en daardoor valt mijn pet af.....in de levada (natuurlijk....). Ik zie 'm op volle snelheid in het snelstromende water van de levada verdwijnen. Die zie ik dus niet meer terug (was toch aan vervanging toe, gelukkig van mijn broer een echte Toyota-F1 pet gekregen die ik dan vanaf morgen ook ga gebruiken).
Nadat we bij een asfaltweg zijn aangekomen lopen we een flink stuk langs een brede levada. Daar staan ook flink wat bloeiende struiken en bloemen, waaronder de eerste orchidee. Iets na 5-en arriveren we in ons hotel in Encumeada alwaar we 's avonds weer kunnen eten van een buffet.

Woensdag 24 mei, Serra de Agua, Curral das Freiras
We beginnen om kwart voor 9 direct vanaf het hotel met lopen. Vrij snel nadat we de verharde weg hebben verlaten komt er een aardig stukje modderpad (waarbij ik toch even moet denken aan Tasmanië, maar het valt hier gelukkig mee). Tot na de middagpauze gaat het pad voornamelijk omhoog in het dal van Serra de Agua. Het weer begon bewolkt, maar wordt zeer zonnig en behoorlijk warm. Iets na het middaguur houden we een lunchstop op een perfect plek met een fantastisch uitzicht over het dal. Na de lunch nog een stukje verder omhoog totdat we bij de bergpas komen waar oversteken naar de vallei van Curral das Freiras. Het is nu afdalen geblazen en dat valt niet mee. Hoewel met brace en wandelstokken krijg ik behoorlijk last van de linkerknie. De ondergrond is ook bezaaid met rotsscherven en stenen dus je moet ook goed uitkijken waar je loopt. Mijn tempo ligt dus laag, en er lijkt geen eind aan te komen. Maar gelukkig staan we rond kwart over 4 weer bij een geasfalteerde weg alwaar je verder kunt lopen naar de bus of kunt wachten totdat de bus je ophaalt. Ik kies deze keer voor het laatste.
Met de bus rijden we in een half uurtje naar Funchal, de hoofdstad van Madeira. We hebben wederom een prima hotel en voor het avondeten is er ook nog net even tijd om te zwemmen in het zwembad van het hotel. Om 7 uur verzamelen om eerst nog even naar de supermarkt te gaan (bleek een flink eind van het hotel te liggen in een shoppin mall). Daarna naar een restaurant waar het eten uitstekend was. Rond 11 uur terug bij hotel.