Mt. Kinabulu, relaxen

Dinsdag 21-8, Beklimming dag 2

Om iets voor half 3 ('s nachts !!!) gaat de wekker. Zelfs nog wat kunnen slapen. Maar voordat we aan de verdere voorbereidingen gaan beginnen, gaan we eerst Sharon toezingen want zij is 27 geworden.
Sommigen lukt het nog om wat te ontbijten, maar wij houden het bij een mueslireep en wat drinken. Warm aangekleed en met de hoofdlamp op gaan we iets na 3-en op pad. In een korte rij klimmen we gestaag naar boven. Eerst nog veel trappen, iets later begint het touwgedeelte. Dit touw moet je volgen en heb je ook met enige regelmaat nodig om jezelf naar boven te helpen. Het is helder en ver beneden zie je de lichtjes van dorpen. De sterrenhemel is zeer fraai. Als je naar boven kijkt zie je langs de berg kleine stukjes "lint"; de hoofdlampen van de vele klimmers. Er zijn al de nodige mensen eerder gestart, maar het lopen gaat bij ons klaarblijkelijk zo goed dat we regelmatig mensen inhalen. Het is maar goed dat het donker is, want ik vraag me regelmatig af langs hoe vlak ik langs een of andere afgrond aan het klimmen ben. Silvia en Sofie klimmen iets langzamer en worden goed geholpen door gids Johan. De rest van ons groepje gaat met gids Juru gestaag verder. Iets voor half 6 bereiken de eersten van ons groepje de top: Sharon, Silvia, Rienk en Nynke en ietsje later ik. Ton en Thomas zijn de volgende die boven aankomen. Het is druk op de top en iedereen wil natuurlijk op de foto bij het bord van Low's Peak. Het uitzicht is prachtig en de horizon begint reeds rood te kleuren van de aanstaande zonsopkomst. Ook Silvia en Sofie lukt het om voor de daadwerkelijke zonsopkomst boven te komen, een prima prestatie! Silvia en ik blijven nog even boven zitten om van de zonsopkomst te genieten en even bij te komen voordat we de hele weg weer naar beneden gaan.
Bij het dalen zien we pas goed waar we de afgelopen nacht overal gelopen hebben. De uitzichten zijn bijzonder fraai; we zitten boven de wolken die verspreid in de verschillende dalen hangen. Rustig dalen we af en rond 9 uur zijn we weer bij de hut, waar we even uitrusten en wat eten. Maar echt uitrusten kan nog niet: we moeten nog helemaal terug naar het beginpunt. Om 10 uur beginnen we aan dit laatste gedeelte van deze onderneming en we zijn hier bijna 4 uur zoet mee. In de gehele beklimming zitten zo'n slordige 2500 "treden", al dan niet door mensen gemaakt. Die hebben we dus in 2 dagen 2x gehad.
Bij de toegangspoort wordt ons pasje voor het laatst gecontroleerd. We hebben het allemaal gehaald en dat geeft een trots en heel voldaan gevoel. Met onze gidsen Juru en Johan worden we met een busje naar het parkrestaurant gereden waar de rest van de groep al sinds 12 uur op ons wacht. Hun programma was aanmerkelijk minder fraai: na een totaal oninteresante "wandeling" is op de valreep nog een excursie naar een theeplantage geregeld, die wel de moeite waard was. Ook het bezoek aan een oorlogsmonument was boeiend.
De groep is weer compleet en we worden met de bus naar Kota Kinabalu gebracht. 's Avonds eten velen, waaronder Silvia en ik, bij "Little Italy". Pasta!


Woensdag 22-8, vrije dag in/rond K.K.

Vandaag kun je kiezen uit een aantal optionele excursies. Het grootste gedeelte van de groep gaat op mee op een eilandentripje, waaronder naar het eiland Manukan. Ook raften (graad 3-4) is een optie en dat gaan Alex, Martine en Sofie doen. Silvia en ik hebben besloten er een rustdag van te maken. Beetje uitslapen, en dan naar de stad. In een groot shopping mall wat rondgekeken, beetje gekocht en de taart bij Starbucks smaakt prima! Nog even wat kaarten posten en tot slot nog in een internetcafé de weblog bijwerken (vorige bericht). De dag vliegt om en 's avonds gaan we eten in een restaurant in de stad (waar we achteraf toch wat twijfels hebben over de kwaliteit van het voedsel en de hygiëne).


Donderdag 23-8, naar Pulau Tiga

We gaan eerst met de bus van Kota Kinabalu naar Kualu Penyu vanwaar we met 2 rappe boten naar Pulau Tiga varen. Pulau Tiga is een eiland tropisch eiland dat als decor heeft gediend voor Survivor, een soort Amerikaanse versie van Expeditie Robinson. Het is daarom ook bekend als Survivor Island. Dat surviven gaat ons wel lukken, want we hoeven niet ons eigen eten te zoeken of te vangen; er is een ontbijt, lunch en diner-buffet...
Deze dag is het stralend zonnig en warm weer dus velen kiezen voor wat zwemmen en/of snorkelen in zee. Helaas zijn wij allebei in mindere (Silvia) of meerdere (ik) mate enigszins ziek, dus blijft het relaxen op bed met een boek of slapen.
Tegen de avond begint het te regenen en de regen gaat over in flinke tropische buien.


Vrijdag 24-8, Pulau Tiga
Vannacht wakker geworden van de regen. Of eigenlijk van gedrup, want het dak van ons huisje op het eiland blijkt toch niet geheel waterdicht. Gelukkig blijft het bij gedrup en we hoeven niet met de (zeer spaarzame) meubels te gaan schuiven om het allemaal droog te houden.
Om 9 uur zouden we met de boot naar het nabij gelegen Snake Island gaan, maar vanwege het slechte weer wordt dit uitgesteld, maar uiteindelijk gaan we gelukkig toch nog. Na een kort boottochtje gaan we op het slangeneiland aan land en onze eilandgids gaat naarstig op zoek naar een zeeslang. Deze slapen vaak onder de rotsen en na een beetje zoeken heeft de gids er ook een paar gevonden. Hoewel de beschrijving in de Lonely Planet meldt dat deze slangen extreem giftig zijn, haalt de gids er toch eentje onder de rotsen vandaan zodat de slang gefotografeerd en, voor de liefhebbers, aangeraakt kan worden.
Nog een vermeldingswaardig feit: deze slangen zijn schijnbaar nog nooit in de wateren rondom het nabijgelegen Pulau Tiga gesignaleerd, dus waar mensen in zee zwemmen/snorkelen.
Op het eiland zien we verder nog het nest van een zeearend. Op de terugweg naar Pulau Tiga houden we nog even een snorkelstop bij een derde eiland, dat niet veel meer is dan een zandplaat. Onder water zijn vele verschillende vissen te zien, dus de moeite waard.
Na terugkomst begint het al snel weer te regenen, dus verder met boeken lezen.
Aan het eind van de middag is het droog en willen we met z'n tweeën nog via een korte trail naar een "moddervulkaan". Helaas staat na zo'n 2 km. de trail onder water en omdat het al begint te schemeren besluiten we terug te gaan. We horen en zien nog wel een groep apen hoog in de bomen zitten.
's Avonds is er een barbecue, waar Sharon en Frits (morgen jarig) ook een taart en kado aangeboden krijgen.


Zaterdag 25-8, Beringgis

Het is nog steeds zwaar bewolkt als we rond 9 uur vertrekken met de bootjes, terug naar Kualu Penyu. Eén boot heeft motorproblemen, maar we hoeven niet te gaan roeien. In Kualu Penyu worden we met de bus afgehaald en rijden naar het Beringgis Beach Resort, ons laatste verblijf deze reis. De kamers zijn prima in orde en het is prettig om weer over warm water te beschikken. Het zwembad ziet er ook goed uit omdat de zon weer schijnt wordt de rest van de dag relaxt doorgebracht in het zwembad / op de ligstoelen. Even uitrusten van de voorbije weken met de verschillende, inspannende, aktiviteiten.
Aan het begin van de avond begint het weer stevig te (stort)regenen. Helaas krijgt Silvia last van een stevige buikloop, maar gelukkig heeft onze reisgenoot Steven, van beroep huisarts, medicatie bij zich. Nogmaals bedankt!


Zondag/maandag 26/27-8, terugreis

Het is gelukkig weer droog en in de loop van de ochtend worden de ligstoelen weer in gebruik genomen en wordt ook verkoeling in het water gezocht. Ton, Thomas en ik besluiten om toch nog even wat aktiefs te gaan doen: quad rijden. Dit kan bij een aktiviteitencentrum in de buurt van het resort. We mogen een kwartiertje rijden: eerst over een parcours door een bos. Vanwege de overvloedige regen afgelopen avond/nacht rijdt je dus ook door flinke poelen heen. Gelukkig hebben we een overal gekregen. Na het parcours kan er nog even over het strand gecrosst worden. Het is allemaal heel leuk en na afloop zegt Silvia dat ik waarschijnlijk met een biiig smile op de foto sta :). Hierna begeven wij ons ook naar het zwembad.
Om 4 uur verzamelen we in de lobby van het resort waar onze gids Andy nog toegesproken en bedankt wordt voor zijn begeleiding en zorgen. Een half uurtje later vertrekken we met de bus naar het vliegveld van Kota Kinabalu. Na het inchecken nemen we afscheid van Andy en is er in de vertrekruimte nog wat tijd voor last-minute-shopping. We vliegen eerst in ruim 2 uur naar Kuala Lumpur.
Daar nemen we al afscheid van Rienk en Nynke; zij blijven nog wat langer in Maleisië.
Om half 1 's nachts lokale tijd vertrekken we uit Kuala Lumpur om in ruim 12 uur naar Nederland te vliegen. Rond kwart voor 7, NL tijd landen we op Schiphol. Als iedereen zijn/haar bagage heeft, wordt afscheid genomen, deze reis is nu echt afgelopen.