Sierra Nevada, Antequera, Córdoba en verder

17 september: wandeling Sierra Nevada
We willen een lange wandeling in de Sierra Nevada doen; de "Vereda de la Estrella". Eerste stop deze morgen is het tankstation om water te kopen (supermarkten zijn hier op zondag nog gewoon dicht!). Dan rijden we naar Güéjar-Sierra. Daar is het even zoeken hoe we bij het beginpunt van de wandeling kunnen komen. Dat blijkt nog een hele belevenis te zijn; steeds smaller wordende weggetjes, waarbij het steeds hopen is dat er geen tegenliggers komen want dan zal er toch iemand (een flink eind) achteruit moeten rijden. De houten "vangrail" helpt ook niet echt...
Het is uiteindelijk al rond het middaguur voordat we gaan wandelen. Het is een soort kloof waar een vrij goed te belopen pad langzaam steigend doorheen loopt. Onderweg passeren we onder andere een oeroude kastanjeboom met de naam "El Abuelo" (de grootvader) en een stuk verder de ruïnes van oude koper- en ijzermijnen. Na ruim 3 uur lopen zijn we nog niet bij het punt waar we mogelijk via een andere route terug kunnen lopen. Om het zekere voor het onzekere te nemen besluiten we dezelfde weg dan maar weer terug te lopen. Rond kwart over 6 zijn we terug bij de auto en rijden terug naar onze accommodatie. In het kleine plaatsje ligt vlakbij een restaurant waar we deze avond gaan eten.

18 september: naar Antequera
Na wederom genoten te hebben van een goed ontbijt met het mooie uitzicht over Granada is het spullen inpakken en uitchecken. In La Zubia nog even de tank volgooien en wat boodschappen doen alvorens we de rit richting Antequera beginnen, ongeveer anderhalf uur rijden. We willen de Dolmen bezoeken; (graf)tombes gemaakt van hele grote stenen (een beetje vergelijkbaar met de hunebedden), maar dan ondergronds. Helaas, op maandag blijken de tombes gesloten. Vervolgens doorgereden naar het centrum van Antequera, auto geparkeerd en informatie opgehaald in de plaatselijke tourist info. Daar wordt bevestigd dat op maandagen veel monumenten etc. gesloten zijn. Het plaatselijke Alcazaba is wel te bezichten. Na een lekkere lunch doen we dat dus. Dit is de moeite waard en vanaf de torens heb je een fraai uitzicht over dit mooie stadje.
Rond kwart voor 5 rijden we dan naar onze accommodatie voor de komende 2 nachten. Het is even zoeken en als we de asfaltwegen achter ons laten vragen we ons af waar we nu toch weer terecht gaan komen. Maar uiteindelijk vinden we het huis, zeer fraai gelegen bovenop een heuvel. Gastheer Antonio en zijn vrouw Carmen verwelkomen ons en we krijgen een rondleiding in en om het prachtige huis. Het interieur is werkelijk zeer sfeervol. Ze komen zelf uit Noord-Spanje maar hebben sinds 10 jaar dit huis, waar ze 6 maanden per jaar gasten ontvangen. Buiten deze 6 maanden wijden ze zich aan de ecologische olijfolie (waar ze 10 jaar geleden nog bijna niets van wisten, tot groot ongeloof bij de voormalige eigenaar).
Het avondeten is geheel in lijn met huis en omgeving; bijzonder goed!

19 september: Torcal en dolmen
Na een prima ontbijt rijden we via binnenwegen naar het natuurreservaat "Torcal de Antequera". In dit bijzondere gebied met de karstrotsen maken we een rondwandeling van ongeveer 2 uur. Door de erosie hebben de rotsen de meest vreemde vormen. Soms lijken de rotsen als pannenkoeken op elkaar gestapeld te zijn. Onderweg dus vaak stoppen om foto's te maken van deze zeer fraaie omgeving. En van een groepje steenbokken die naar het lijkt met speels gemak steeds hoger de rotsen opklimmen. Wat natuur betreft het mooiste gebied tot nu toe!
In de middag bezoeken we alsnog de dolmen van Menga en Viera. In het kleine bezoekerscentrum eerst even een video gekeken hoe men denkt dat deze dolmen zo'n 5000 jaar geleden geconstrueerd zijn. Zonder machines is het toch zeer knap om deze enorme zware stenen te verplaatsen. De zwaarste steen van de Menga dolmen weegt 180 ton! Ter vergelijking: de zwaarste steen van Stonehenge weegt 40 ton.
Het avondeten weer genuttigd in onze uitstekende accommodatie.

20 september: Córdoba
Helaas moeten we onze topaccommodatie weer verlaten. We rijden in 1,5 uur naar Córdoba waar ons hotel in een smalle straat in het historisch centrum ligt. De auto kunnen we gelukkig in dezelfde straat in een soort van garage parkeren.
Wat wetenswaardigheden over deze historische stad; dateert al voor de Romeinse tijd, rond het jaar 1000 de grootste stad ter wereld (!) en heden ten dage de stad met gemiddeld de hoogste temperatuur van continentaal Europa.
In de middag bezoeken we het paleisfort Alcázar de los Reyes Cristianos met bijbehorende tuinen. Hier zijn onder andere enkele mozaieken uit de Romeinse tijd te zien die men elders in de stad ooit gevonden heeft (eentje zelfs van ruim 50 vierkante meter). 's Avonds bezoeken we een flamenco en paardenshow. Hier laten paard en ruiters staaltjes van dressuur zien. Meest bijzondere is de dans die een flamencodanseres met een paard met ruiter uitvoert.

21 september: Mezquita
Een must-see in Córdoba is het Mezquita; ooit (in de 8-ste eeuw) gebouwd als moskee in de tijd dat de Moren het hier voor het zeggen hadden. Meermaals verbouwd en uiteindelijk is er een kathedraal middenin gebouwd. We spenderen bijna 2,5 uur in dit prachtige gebouw. Ondanks dat er hordes toeristen rondlopen valt het met de "overlast" mee omdat het gebouw zo groot is. Een paar dagen geleden las ik in een forum dat het Alhambra en de Mezquita alleen al een bezoek aan Andalusië rechtvaardigen. Mocht je geïnteresseerd zijn in cultuur en geschiedenis dan ben ik het daar volledig mee eens.

Rond 1 uur rijden we weg uit Córdoba. Een stukje buiten de stad ligt de Madinat Al-Zahra (medina Azahara); een paleis-stad uit de 10-de eeuw. We bezoeken eerst het museum waar we in een film middels animatie zien hoe het er in die tijd ongeveer moet hebben uitgezien. Daarna kun je met een bus naar de opgravingen zelf. Het ziet er indrukwekkend uit en dan te bedenken dat er nog maar 10% schijnt te zijn opgegraven. Veel mensen hebben waarschijnlijk wel eens gehoord van Machu Pichu, maar als ze hier ooit nog eens echt gaan graven dan wordt dit een vergelijkbaar iets denk ik.

Hierna nog een flink stukje rijden naar onze overnachtingsplek in de buurt van Fuenteheridos. Daar aangekomen blijkt de receptie gesloten. Telefoonnummer gebeld dat op de voucher staat: voicemail (in het Spaans natuurlijk...). Uiteindelijk komt iemand die daar in/bij de tuin aan het werk is even kijken en klopt op de deur van een huisje. Daar komt, na later blijkt, de beheerder enigszins slaperig uit te voorschijn. Die vertelt ons dat de accommodatie (een verbouwde olijfoliemolen) helemaal vol zit en er dus voor ons geen plaats is. Overboekt dus. Na een aantal telefoontjes is er in een nabij gelegen hotel een kamer voor ons geregeld. Het ligt op slechts 200 meter afstand maar komt qua uitstraling en sfeer in de verste verte niet in de buurt van de geboekte accommodatie. Maar het is netjes en schoon en we hebben tenminste een slaapplek (maar het blijft wel balen). Na een frisse douche in de omgeving op zoek naar een restaurant. Na een aantal mislukte pogingen uiteindelijk naar Aracena gereden waar we rond 10 uur toch nog aan het avondeten konden beginnen...

22 september: wandelen
Om een overload aan cultuur te voorkomen, gaan we vandaag een stukje wandelen. We rijden naar Aracena en vragen in de plaatselijke tourist info of er een mooie rondwandeling is. De dame achter de balie vertelt ons dat er een route is die ongeveer 13 km lang is en die via de dorpjes Los Marines en Linares de la Sierra terug gaat naar Aracena. Snel nog wat voor de lunch kopen en nog even naar het restaurantje waar we vanavond willen eten om een tafel te reserveren. Daar kijken ze ons een beetje vreemd aan; als je rond half 9 al wilt eten hoef je geen tafel te reserveren omdat de meeste Spanjaarden toch pas rond 10 uur komen. Ik vraag me nog steeds af wanneer/hoe die mensen hun avondeten verteren. Omstreeks het middaguur op weg. Om een lang verhaal kort te maken; na 5 uur en een kwartier / ruim 20 km wandelen zijn we terug bij de auto... De wandeling bleek te bestaan uit 3 aparte stukken die niet op elkaar aansloten en de bewegwijzering bleek ook hier niet optimaal. Maar we hebben onze lichaamsbeweging wel gehad!

Bij terugkomst hebben we nu dus wel een kamer is de verbouwde molen. De beheerder heeft wel woord gehouden want de kamer is groot en in de badkamer zit een bubbelbad! Dus even heerlijk ontspannen. En 's avonds terug naar Aracena voor het (niet gereserveerde) eten.