Sevilla, Via Verde, Caminto del Rey, Ronda

23 september: Grotten en Sevilla
Na ontbijt en uitchecken rijden we eerst naar Aracena voor bezoek aan de grotten "Gruta de las Maravillas". We kunnen nog net mee met de eerste rondleiding die om half 11 begint. Het verhaal wordt helaas alleen in het Spaans verteld. Ook mogen er geen foto's gemaakt worden (maar als je achteraan loopt omdat je het verhaal toch niet kunt volgen...). Het zijn bijzonder fraaie grotten en er zijn ook een aantal onderaardse meertjes. De grootste ruimte is maar liefst 50 meter hoog. Naast de gebruikelijke stalactieten en stalagmieten zijn er vele andere vormen te zien die in de loop van de jaren/eeuwen gevormd zijn.
Vanuit Aracena rijden we naar Sevilla. Na de auto in een parkeergarage gestald te hebben lopen we het laatste stukje naar ons hotel in de oude binnenstad vlak bij de grote kathedraal. Spullen in de kamer gedropt en we lopen door de stad op zoek naar een geschikte lunchplek en vinden die op de Plaza de Encarnaciòn. Hier staat ook de Metropol Parasol, maar daarover later meer.
Na de lunch kopen we bij de Iglesia Salvador een combi-ticket voor entree aan deze kerk en aan de kathedraal (dit is een trucje om de wachtrij bij de kathedraal te omzeilen). We gaan eerst naar de kathedraal; dit is de grootste gotische kerk ter wereld en na de St. Pieter in Rome en St. Paul's Cathedral in Londen de grootste kerk ter wereld. De bouw duurde van 1401 tot 1506. Het interieur is erg indrukwekkend. Met name het retabel (wand achter het altaar) is zeer gedetailleerd en alleen al aan deze wand is 45 jaar gewerkt. In de kathedraal bevindt zich ook het praalgraf van Columbus (hoewel het niet zeker schijnt te zijn dat het zijn stoffelijk overschot bevat). Natuurlijk ook nog even naar boven in de Giralda toren (vierkante toren, beeldmerk van Sevilla) via 34 korte hellingen (dus geen treden) voor een mooi uitzicht over de stad. Hierna nog snel bezoekje aan de Iglesia Salvador. Ook fraai.
Als we rond 8 uur de stad inlopen om wat te gaan eten is het overal een drukte van belang; niet alleen toeristen maar ook de locals gaan uit eten zo te zien. Zal wel te maken hebben met zaterdagavond. Omstreeks kwart over 8 zitten we aan een tafeltje in een restaurant dat ons aangeraden is. Nog geen 10 minuten later zit het restaurant vol en staan de mensen buiten in de rij om te kunnen gaan eten. Dit is nog steeds zo als wij het restaurant weer verlaten...
De dag is nog niet voorbij en we lopen nog even naar de Metropol Parasol; een enorme houten constructie waar bovenop een pad loopt. Best aardig. Hiermee sluiten we deze lange dag af.

24 september: Sevilla
Na het ontbijt lopen we naar het Real Alcázar, het koninklijk paleis in Sevilla dat (soms) nog daadwerkelijk door de koninklijke familie gebruikt wordt. We hebben geen kaartjes vooraf via internet gekocht, dus moeten even in de rij staan (er zijn dan helaas geen kaartjes meer te krijgen voor de bovenverdieping). We lopen in een paar uur door de vele ruimtes (met vaak zeer gedetailleerde wanden, enigszins vergelijkbaar met wat we eerder in het Alhambra hebben gezien). Natuurlijk slaan we een wandeling door de grote tuinen niet over, maar het daarin gelegen doolhof wel (voor je het weet ben je daar weer een lange tijd “zoet” ).
Na een “lunch” bij een banketbakker en een bezoekje aan de tourist info (voor informatie voor morgen) lopen we naar de Plaza de España. Dit is een groot halfrond plein met grote gebouwen eromheen. (Dit plein met gebouwen was onder andere filmlocatie voor "Lawrence of Arabia" en "Star Wars 2"). Op het plein, voor de gebouwen, staat een muur met daarin allemaal stenen bankjes met tegelmozaïeken, één voor elke Spaanse provincie (52 in totaal dus).
Via een pad langs de rivier lopen we langs de Toro del Oro, en de stierenvechtersarena. Daar zijn vandaag wel stieren- “gevechten” te zien, maar die slaan we heel bewust over. Als we op een vlakbij gelegen terrasje zitten te genieten van een lekker ijs komt er toch het nodige volk voorbij (vaak met zitkussentje) dat wel lijkt te gaan kijken. Wellicht gaan we een keertje kijken als de stieren net zoveel kans hebben om het “gevecht” te overleven als de toreadors….

25 september: Via Verde de la Sierra
Op weg van Sevilla naar Olvera voor een fietstocht over een Via Verde. In heel Spanje vind je deze “groene wegen”; oude spoorwegtrajecten die geschikt zijn gemaakt om er, zonder last te hebben van auto’s, te wandelen, fietsen of paardrijden (er ligt dus geen spoor meer). Sterker nog, op sommige trajecten heeft nooit een spoor gelegen! Klaarblijkelijk ook niet op de route die wij fietsen: de Via Verde de la Sierra tussen Olvera en Puerto Serrano (van hoger naar lager gelegen natuurlijk…). We hadden via internet een fietsverhuurbedrijfje in Olvera gevonden. In Olvera is het nog even zoeken, maar iets buiten het dorp vinden we een soort keet waar we even moeten wachten totdat er iemand is. We huren twee mountainbikes en gaan op weg. De route gaat door 30 tunnels (langste bijna 1 km); de langere hebben allemaal (een beetje) verlichting die automatisch aangaat zodra je de tunnel in fietst. Onderweg zien we de nodige gieren en natuurlijk fraaie natuur (waaronder een honderden jaren oude eik met een kroondiameter van bijna 30 meter). Onderweg stoppen we in Coripe voor een (late) lunch. Na 36 mooie kilometers is het uiteindelijk bijna 5 uur als we bij het eindpunt zijn. Taxi gebeld, maar uit het korte gesprek begrijp ik dat we nog een uur moeten wachten. Dat is te lang want we moeten de fietsen voor 6 uur terug hebben gebracht. Gelukkig zit er een stel uit Italië op een (naar later blijkt dezelfde) taxi te wachten. Zij is zo vriendelijk om het taxibedrijf nogmaals te bellen met de vraag of er nog 2 passagiers (met fietsen) mee kunnen. Vijf minuten later komt het taxibusje al aanrijden. Met wat passen en meten passen er gelukkig 4 passagiers en 4 mountainbikes in en rond kwart voor 6 zijn we weer terug in Olvera.
Hierna is het nog een stukje rijden naar ons hotel in de buurt van Grazalema. Het hotel ligt een stuk buiten het dorp, dus maken we ’s avonds gebruik van het buffet.

26 september: Caminito del Rey
Om half 8 gaat de wekker "al" (half uurtje eerder dan op de andere dagen). Spullen inpakken voor de voorheen beruchte wandeltocht: de Caminito del Rey (het Koningspad). Dit pad stond nog niet zo lang geleden bekend als een van de gevaarlijkste wandelingen ter wereld. Na enkele dodelijke ongevallen werd het in 2000 gesloten. In 2015 is het opnieuw geopend en zijn de nieuw aangelegde paden goed toegankelijk en is de wandeling vrij eenvoudig. Maar niet minder spectalulair! De totale lengte is ongeveer 7 km (afhankelijk van de route die je in het begin neemt).
We vertrekken rond kwart voor 9 bij het hotel en rijden in zo'n 5 kwartier naar Pantano El Chorro bij Ardales. We vinden vrij snel een parkeerplaats. Van hieruit is het maar een klein stukje lopen naar de tunnelingang voor de korte (1,5 km) route naar de controlepost. Daar aangekomen zijn er gelukkig nog kaartjes. We moeten even wachten totdat we bij een vertrekkende groep worden gevoegd. Iedereen krijgt een (bouwvakkers)helm die tijdens de gehele tocht gedragen moet worden. Dan begint het echte pad van 3 km dat aan het begin en aan het eind langs de wanden van de kloof loopt. En langs de wanden moet je letterlijk nemen; er is een pad op zo'n 100m boven de bodem van de kloof TEGEN de honderden meters hoge kloofwanden gemaakt (dus voor mensen met echte hoogtevrees is dit niet de meest geschikte wandeling). Het nieuwe pad is boven het oude aangelegd en gezien de staat van het oude pad is het niet moeilijk voor te stellen dat hier (dodelijke) ongelukken gebeurd zijn. Er is nog ergens een uitkijkplatform met glazen vloerdelen zodat je nog beter ziet waar je nu eigenlijk staat. En op het eind is nog een hangbrug met roosters waardoor je 100 meter naar beneden tuurt. Een verdere beschrijving doet geen recht aan deze spectaculaire wandeling dus laat ik achterwege; google maar eens op de naam en oordeel zelf (voor een filmpje over het oude “pad”: https://www.youtube.com/watch?v=fcczjFRcVcU). Of nog beter: loop deze tocht zelf. Wat mij betreft zonder enige twijfel de mooiste korte wandeling die ik ooit gemaakt heb!!
Aan het eindpunt moet je nog een paar kilometer lopen totdat je bij het El Chorro treinstation bent waar je ook voor een luttele 1,55 euro met een bus mee terug naar het beginpunt kunt. Dat doen we. Ter plaatste nog wat gegeten alvorens de 5 kwartier terug te rijden naar ons hotel waar we omstreeks half 5 weer arriveren. Nog even bij het zwembad gelegen (voor het vakantiegevoel...).

27 september: Sierra de Grazalema
Bij het openen van de gordijnen zien we tot onze verbazing geen blauwe maar een grijze lucht. Huh? Dat is voor het eerst deze reis. Het regent zelfs deze morgen en de lucht lijkt alleen maar grijzer te worden. Gelukkig wordt het rond het middaguur droog en maken we in de middag een wandeling door de Sierra Grazalema. We lopen door een kalkstenen landschap; de grijze lucht past ergens wel bij het grijze gesteente. Ook hier weer af en toe zoeken waar het pad precies loopt. Na een afdaling komen we bij een Mirador (uitzichtspunt) maar zo heel ver kun je helaas niet kijken. Als we het laatste stukje terug lopen naar de auto breekt zowaar de zon voorzichtig door.
We hebben geen zin in de “massa” in het hotel en rijden naar Grazalama voor een uitstekend avondeten in een klein restaurantje.

28 september: Ronda
Het is vandaag half bewolkt; iets minder grijs in vergelijking met gisteren, maar gelukkig is het wel droog. De bagage is gepakt en voordat we terug rijden naar het vliegveld maken we nog een tussenstop in Ronda (klein half uurtje vanaf ons hotel). Deze plaats is vooral bekend door de kloof die het oude en nieuwe gedeelte bijna letterlijk splijt. Met name de Puente Nuevo brug die de 100 meter diepe kloof overbrugt is bekend. En dus zijn ook hier weer hele busladingen toeristen. Voor een mooi uitzicht op de brug moet je een stuk afdalen (en dan laten veel toeristen het, gelukkig, afweten). Wij natuurlijk niet en vanaf de genoemde plek kun je brug met kloof mooi op de digitale plaat vastleggen.
Hierna struinen we nog door het historische gedeelte. Helaas zijn de Baños Arabes (best bewaarde Arabische badhuizen van Spanje/Portugal) gesloten. We lopen verder en na een lekkernij-stop bezoeken we het La Casa Del Rey Moro. Het huis zelf is niet te bezoeken (en ook nooit door een koning bewoond), maar de tuin (in verschillende etages) en de watermijn wel. De watermijn dateert uit de 14 eeuw en is een ruimte met een stenen trap (met nu nog iets van 200 treden)waar in je helemaal kunt afdalen tot aan de rivier. Via de trap werd het water voor Ronda naar boven gedragen (!). Wel aardig om te zien.

Omstreeks 3 uur zijn we terug bij de auto en rijden in een paar uur naar de autoverhuur bij het vliegveld van Malaga (in totaal bijna 2000 km gereden). Met een busje worden we naar de vertrekhal gebracht. Even de bagage goed verdelen tussen hand- en ruimbagage (max. 15 kg per persoon bij Ryan Air) en we geven de ruimbagage af bij de balie. Voordat we maar de security check gaan we even in de vertrekhal zitten om het water op te drinken. Opeens denk ik: “ik mis iets”. MIJN FOTOTOESTEL. Dit ligt nog in de huurauto. Rustig blijven. Verhuurbedrijf gebeld en na een paar minuten wachten bevestigen ze dat ze de camera gevonden hebben. Over 5 minuten komen ze ‘m brengen. Ik loop naar buiten en neem 5 minuten later blij de camera weer in ontvangst. Pffff.

Deze keer vliegt Ryan Air gelukkig wel, maar de vlucht vertrekt wel te laat. Iets na 11-en arriveren we in Weeze waar Loek ons al staat op te wachten. Omstreeks half 1 zijn we weer thuis.

Tot slot
Andalusië is een mooie en gevarieerde reisbestemming, zowel voor natuur- en/of cultuurliefhebbers uitermate geschikt (zie ook de foto’s voor een korte impressie). Je valt er bijna over de UNESCO werelderfgoed plekken en biosfeer reservaten. Ook wat eten betreft is dit een prima bestemming; natuurlijk met tapas maar ook andere lekkernijen. Wij hebben in ieder geval geleerd dat de kroket niet zo typisch Nederlands is als we dachten; op vele plekken kun je hier heerlijke kroketjes (wat groter dan een aardappelkroket) eten met lekkere vullingen.
We hebben prachtig weer gehad; bijna elke dag 30-35 graden (voor het wandelen had het wat minder gemogen). Waarschijnlijk is april/mei wat temperatuur en natuurgroen betreft een geschiktere periode. Voor de drukte in de steden zal dat waarschijnlijk niet veel uitmaken, dan is januari wellicht een betere keuze.
Met dank voor de reacties en tot de volgende reis!