Wandeldagen 2 tm 5

Flink wat tekst deze keer. Tip is om in ieder geval 7 augustus te lezen (5 en 6 augustus moeten sowieso nog nagekeken worden).

5-8-2023 Steeg -> Kaisers -> St. Jakob -> Landeck

Wekker gaat om kwart voor 7. Spullen pakken, half 8 ontbijt. Het is grijs buiten en het regent. Half 9 met shuttle busje naar Kaisers alwaar de wandeling begint. Is nog wel even zoeken. Iets voor 9-en gaan lopen, eerst door een weiland steil naar beneden. Daarna is het zo'n 5km vals plat alvorens we bij de Bodenalpe hut aankomen. Omdat we geen zin hebben om eerst weer schoenen/gamachen/regenkleding uit te trekken pauzeren we buiten op een bankje even.

Daarna begint de lange klim naar de Leutkircher hut. We hebben te weinig gegeten tijdens de korte pauze, dus krijgen we allebei last van "hongerklop". Ondanks dat we niet ver van de hut zijn, moeten we toch eerst even wat eten.

Rond half 2 arriveren we in de hut. Ruim een uur pauze om te eten en wat bij te komen van de inspanning tot nu deze dag.

De afdaling gaat bij mij nog langzamer dan normaal om te voorkomen dat ik meer last van mijn linkerknie ga krijgen. Gelukkig is het traject iets minder lastig/zwaar dan gisteren.

We arriveren rond 10 over 5 bij de bushalte in St. Jakob, dus zo'n 8 uur en een kwartier na de start. Nog 20 minuten wachten op de bus die na een half uur in het centrum van Landeck arriveert.

Nog even naar de apotheek voor een knieband en spierzalf. Eten in hotel.

6-8-2023 Landeck -> Fliess Naturparkhaus -> Wenns -> St. Leonhard

Half 8 wekker. Rustig de tijd om te ontbijten. Het is droog en zo hier en daar zijn wat gaten in de bewolking te zien.

De eigenlijke route voor vandaag zou eerst een flink stuk omhoog zijn gegaan met de Venet kabelbaan. Die doet het echter niet, dus gaan we vandaag voor de optionele route. Heeft als voordeel dat we niet bijna 1500m hoeven te dalen vandaag, want daar keken we toch wat tegenop.

Om 9:40 met de bus naar het Fliess Naturparkhaus. En daar begon het natuurlijk te regenen. De route zelf loopt eerst door een bos, gevolgd door een soort moerasgebied.Mooi en ook leuk ter afwisseling. De weersomstandigheden zijn nogal wisselend vandaag, maar we hebben zowaar enkele stukken in de zon kunnen lopen. Het pad was afwisselend bos, zand/gravel paden/wegen en ook stukken asfalt.

Met niet al te veel klimmen en dalen zorgt ervoor dat we na bijna viereneenhalf uur bij de bushalte in Wenns aankomen. Nog geen 2 minuten later komt de bus al aanrijden (anders hadden we een uur moeten wachten).

De bus brengt ons in een half uur naar het hotel in St. Leonhard. De bagage is er dan nog niet, maar we kunnen wel op onze kamer. We vinden dat we wel een stuk Apfelstrudel verdiend hebben dus die eten we in een restaurant niet al te ver van het hotel. Meteen maar gereserveerd voor het avondeten.

Ook nog gebeld met de Braunschweiger hut over de tocht morgen; is de tocht over de Pitztaler Joechl te doen? Antwoord is dat het wel gesneeuwd heeft, maar de tocht goed te doen is.

7-8-2023 St. Leonhard -> Mittelberg -> Rettenbach -> Soelden

Half 7 wekker, kwart over 7 ontbijt, bus naar Mittelberg iets na 8-en.

Rond half 9 beginnen we aan de lange wandeling naar de top van deze wandelvakantie. Bijna 1000 hoogtemeters naar de Braunschweiger hut. Een uur na de start even tijd voor een korte pauze om wat te eten (om een hongerklop te voorkomen). Snel na de pauze komen we bij de sneeuwgrens. En des te hoger we komen, des te meer sneeuw ligt er. Rond half 1 arriveren we in de hut. Van een uitzicht is helaas niet of nauwelijks sprake i.v.m. de mist. Een kop soep en een grote portie kaiserschmarren die we met z'n tweeen delen brengen het energiepeil weer wat terug.

Na een goed uur gepauzeerd te hebben gaan we weer verder. De alternatieve route via het Rettenbacher Joch blijkt afgesloten te zijn, dus er is maar 1optie om verder te gaan. Maar dat was toch goed te doen zeiden ze gisteravond nog...

Nog 240m zware hoogtemeters over met sneeuw bedekte rotsen naar de top. Het pad is door de sneeuw niet te zien. Het is dus een kwestie van voetafdrukken van eerdere wandelaars volgen...

Op de top raakt Silvia wat in paniek omdat de juiste namen volgens haar niet aangegeven staan. Maar ik kan op de app laten zien dat we wel de goede route volgen. Langzaam komt ze weer tot bedaren. Er komt een groepje aan die de tocht in tegenovergestelde richting loopt. Gevraagd naar wat ons te wachten staat. Het antwoord is dat het in het begin steil is, maar naarmate je lager komt zou het beter begaanbaar moeten zijn.

En steil is bijna een understatement; het gaat in het begin bijna loodrecht naar beneden. Er is wel een staalkabel gespannen, maar als je verder niet of nauwelijks kunt zien waar je je voeten neer kunt zetten helpt dat ook niet echt / echt niet.

Ik ga steeds een klein stukje naar beneden en kan dan wat "voetsteunen" in de sneeuw schoppen en Silvia dan aanwijzingen geven waar ze haar voet neer kan zetten voor steun. Zo gaan we heeel langzaam het hele steile stuk naar beneden.

Als het minder steil wordt gaat het nog steeds langzaam, maar wel gestaag. Soms is het dan beter om maar dwars door de sneeuw te baggeren dan het (gladde) pad te volgen.

Iets na 5-en, na 9 uur (!!) onderweg te zijn geweest arriveren we bij de bushalte bij de Rettenbach Market. Maar helaas is de laatste bus naar Soelden iets voor half 5 vertrokken. Dus dan maar te voet verder. We proberen nog te liften, maar de enkele auto's die ons passeren rijden door. Ietsje later komt er nog een bus aan. Het blijkt een personeelsbus te zijn voor de medewerkers bij de verderop gelegen bouwput. De bus stopt en gelukkig mogen we mee! (Ik heb het later nagekeken; als we het hele stuk naar het hotel nog hadden moeten lopen waren we nog ruim 3 uur onderweg geweest!).

Een dag om nooit meer te vergeten.

8-8-2023 Soelden -> Schmuggler's Landmark -> Rabenstein -> Moos

Half 8 wekker, iets na 8-en ontbijt. De eigenlijke route vandaag begint eigenlijk in Zwieselstein. Maar gezien de zeer zware dag gisteren, besluiten we de route vandaag iets in te korten. We beginnen iets verder op de route (en slaan daarmee zo'n 400 hoogtemeters over).

Om 10 over 9 met de bus naar Obergurgl en van daaruit met de bus naar het smokkelaars punt, een heel klein gebouwtje in de middle of nowhere met een kleine expositie over de smokkelaars(route) van weleer.

Vanaf die plek is het toch weer 400m stijgen, maar gelukkig gaat dat op de meeste stukken vrij geleidelijk. Boven aangekomen is er een hut waar we een vroege lunch nuttigen. Hier is ook de Oostenrijks-Italiaanse grens. Na de lunch gaan we aan de Italiaanse kant naar beneden waarbij het eerste stuk nogal steil is. Uiteindelijk arriveren we, na in totaal ongeveer 1000m gedaald te zijn, rond half 4 in Rabenstein. In dit gehucht komt weinig openbaar vervoer, dus deze keer hebben we pech en moeten we tot iets na 5-en wachten totdat het busje komt. Busje, omdat het niet meer is dan een soort taxibus. Een langere bus zou niet door alle bochten komen op de bergwegen. Silvia wil betalen voor onze buskaartjes, maar dat hoeft niet. Uitspraak chauffeur: "Maschine kaput".

Aan het eind van de middag zijn we dan eindelijk in ons hotel (het tot nu toe minste van allemaal). Ik wandel nog even naar de nabij gelegen Stieber waterval. Met dank aan Google Maps loop ik verkeerd en moet een stuk terug lopen. Vrij snel stopt er een Duits echtpaar en vraagt of ik mee wil rijden. Graag en ben toch weer blij dat zoiets toch gebeurd. Na bij de waterval even wat foto's en filmpjes gemaakt te hebben loop ik weer terug naar het hotel. Eten in het restaurant van het hotel. Veel andere opties zijn er hier niet trouwens, maar eten is verder prima.