Laatste wandeldag en Merano en Oberstdorf

9-8-2023 Moos -> St. Martin -> Saltaus -> Merano

7 uur wekker, kwart voor 8 ontbijt. We hebben gisteravond besproken welke route we vandaag gaan lopen; een deel van de E5 of doen we een naar het schijnt relaxte, vrij vlakke, wandeling. Aangezien deze vakantie gaat over het lopen van delen van de E5, kiezen we voor het eerste.

(Met mijn knie is het vrij goed gesteld; ik loop al enkele dagen met een knieband en de gel die ik in de apotheek heb gekregen werkt heel goed).

Deze etappe begint eigenlijk een dorp verder; St. Leonhard. We kiezen er echter voor, om tijd te winnen,om nog een dorp verder te beginnen; St. Martin (660m). Daarmee slaan we het relatief vlakke aanloopstuk over. Het is vrij zwaar bewolkt en als we vanuit Moos in St. Martin arriveren vallen er wat regendruppels. Toch maar weer het regenpak aan.

Alleen het pad vanaf de bushalte in St. Martin tot iets buiten het dorp is vlak, daarna begint DE beklimming van deze reis; ruim 1500 hoogtemeters. Je komt met een regenpak aan nog sneller aan het zweten, dus dat doen we vrij snel weer uit (en de regendruppels vallen gelukkig ook niet meer). We nemen er de tijd voor want de weg naar boven is lang en redelijk steil op de meeste plaatsen. Vooral de stukken weiland die we bijna loodrecht op de helling over moeten steken. Na zo'n anderhalf uur even pauze om wat te eten. Ik zie druppels van mijn pet vallen. Begint het nu toch weer te regenen? Het antwoord is gelukkig nee. Het blijkt dat mijn pet zo doorweekt is van het zweet dat de druppels er vanaf vallen. Mocht ik het idee hebben gehad dat er nog een paar porien niet gebruikt zijn, dan weet ik zeker dat dat niet meer het geval is.

Aan die pet heb ik dus ook niks meer aan. We hebben van de reisorganisatie ieder een bandana gekregen. Die maar eens proberen en hopelijk kan die als dweil voor mijn hoofd dienst doen...

Na een half uur verder lopen, komen we bij de eerste hut; de Pfandleralm (1350m). Hier een langere pauze met een flink stuk taart. Gevolgd door nog een flink stuk klimmen, waarna we, met nog een korte pauze, na ruim 5 uur stijgen aankomen op het hoogste punt van vandaag (2160m). We genieten van het weidse uitzicht en zien in de verte/diepte het dal. De rest van de route is op en af maar geen steile stukken meer. We willen pauzeren bij de Mahdalm hut, maar die blijkt Ruhetag te hebben. Iets verderop ligt de Hinteregg hut waar we weer langer pauzeren; een kom soep (helpt ook om het zoutgehalte weer wat op peil te brengen).

Rond 4 uur komen we aan bij de Hirzerhut; het eindpunt van de wandeltocht. Even nog genieten van de uitzichten alvorens met de kabelbaan (2 delen) naar Saltaus in het dal te gaan. Dan besef je pas hoeveel meters we vandaag naar boven zijn gegaan, te voet welteverstaan. Beetje (prettig) gestoord moet je wel zijn waarschijnlijk, maar het geeft wel een kick.

Na de regendruppels van vanmorgen is het weer de rest van de dag prima geweest; bewolkt en af en toe zon. Ook zeker niet te warm. We moeten er niet aan denken om deze wandeling met tropische temperaturen of stevige regen te doen.

Vanuit Saltaus met de bus naar Merano en dan nog een stukje lopen naar ons hotel in een rustige buitenwijk. Wir haben es geschaft!

10-8-2023 Merano

Geen inspannende wandeling meer, dus beetje uit kunnen slapen en rustig de tijd nemen voor het ontbijt. Dat kunnen we buiten op het terras nuttigen want het is prachtig weer.

Met de bus naar het centrum en daar tot aan de namiddag in rondgewandeld; kijken, ijsje eten, verder kijken, oud kasteeltje bezoeken, met stoeltjeslift naar uitzichtspunt, wat eten, etc. We vinden het een mooie en groene stad en begrijpen wel waarom keizerin Sissi hier zo vaak kwam.

Bij terugkomst in het hotel nog even gebruik gemaakt van het inpandige zwembad.

11-8-2023 Merano -> Oberstdorf

Kwart over 6 wekker, 7 uur ontbijt. Normaal kan dat pas om 8 uur, maar omdat wij vroeg moeten vertrekken, hebben ze het eerder klaargezet. Dat is nog eens service!

Om half 8 brengt een taxi ons naar het station. We hadden niet verwacht dat er veel mensen naar Oberstdorf zouden gaan, maar uiteindelijk zit er bijna een hele touringcar vol. We vertrekken om 8 uur en pikken onderweg nog een paar mensen op (en dan zit de bus helemaal vol).

In Nassereith wordt een half uur pauze gehouden. De Fernpas zorgt voor wat oponthoud, maar dat schijnt normaal te zijn. Via Fuessen rijden we naar Oberstdorf waar we 10 voor 2 arriveren bij P1 net buiten Oberstdorf. We hoeven gelukkig niet lang te wachten op de stadsbus en vanaf de bushalte waar we uitstappen is het nog een kwartier lopen naar ons hotel.

De middag brengen we door in Oberstdorf, kaiserschmarren eten, rond wandelen, potje minigolf, verder wandelend en een Wiener schnitzel met friet tot besluit.