Eerste bericht uit Peru

Vrijdag 26 juni Op reis
Om kwart voor 7 de trein in Vleuten. Via Utrecht CS naar Schiphol. In de trein de krant: Michael Jackson is dood. Op Schiphol werd in verschillende winkels muziek van hem gedraaid. Het was op het relatief vroege tijdstip van kwart voor 8 behoorlijk druk, hoezo kredietcrisis...
Onze vlucht KL743 vertrekt rond kwart over 10. Vlucht verloopt rustig en na 12 uur vliegen landen we in Lima. Tijdverschil met Nederland is 7 uur (vroeger). Ondanks dat het hier winter is, is het zo´n 20 graden. We worden opgewacht door onze reisbegeleidster Marit. Als iedereen (16 personen) er is gaan we met de bus naar ons hotel. We hebben het vliegveld nog nauwelijks verlaten en we staan al in de avondspits van Lima. Tja, verder is de eerste indruk: beetje rommelig, met veel hoge muren/hekken voor/rondom de gebouwen. Hotel is in buitenwijk en ziet er netjes uit. Welkomstdrankje Pisco sour. Briefing. Met z´n allen gaan eten. Vroeg gaan slapen.

Zaterdag 27 juni Lima -> Pisco
Om 8 uur vertrek naar Pisco. Na een paar stops komen we daar rond kwart voor 1 aan. Pisco is in augustus 2007 getroffen door een zware aardbeving (7.9!) en de gevolgen daarvan zijn nog goed te zien. Lunch in de haven van Paracas waarbij menig "muzikant" zijn kunnen ten gehore brengt. Er wordt natuurlijk niet eerst gevraagd of dat gewenst is en je wordt wel geacht om iets te doneren voor hun werk. Hoort er bij zullen we maar zeggen. Daarna gaan we naar het Parque Nacional de Paracas waar we bij een stop bij een klein museum flamingo´s in de verte zien. Verder in het park bezoeken we de kathedraal, een rotsformatie die helaas ook door de aardbeving is verwoest. Een stukje verderop nog even uitwaaien op het strand. De bewolking was aan het breken, dus nog een geschikt moment voor wat plaatjes van een ondergaande zon.
Het avondeten genuttigd in het hotel, want het werd afgeraden om de straat op te gaan.

Zondag 28 juni Pisco -> Nasca
Om half 8 met de bus naar de haven van Paracas waar we inscheepten voor een boottocht naar de Islas Ballestas. De gids op de boot kwam oorspronkelijk van Curacao dus uitleg in het Nederlands. Allereerst kwamen we vele zwermen aalschovers tegen; vele duizenden. Bij de eilanden veel verschillende vogels, pinguins en zeeleeuwen. De shit van al die beesten wordt eens per 4 jaar door 200 mensen verzameld en wordt verder als mest gebruikt. Dat zijn ook de enige mensen die bij de eilanden voet aan wal mogen zetten.
Na de boottocht met onze bus verder naar Huacachina, een oase in de woestijn. Hier liggen ook enorme zandduinen, waarvan Silvia en ik er eentje beklommen hebben met een fraai uitzicht als beloning. Je kon er ook zandsurfen maar da´s toch iets te.
Halverwege de middag ging de bus weer verder richting Nasca. Nog een tussenstop bij het museumpje van Maria Reiche, de vrouw die het grootste deel van haar leven heeft besteed aan de mysterieuze Nasca lijnen. Ook nog even een korte stop bij een uitkijktoren waar vandaan je 2 figuren redelijk kunt zien. Na 6-en arriveren we in Nasca.

Maandag 29 juni Nasca
Om half 9 met de bus naar de begraafplaats van Chauchilla, waar een aantal graven te bezichtigen zijn. Je ziet de skeletten gewoon liggen/zitten. Die zijn helemaal wit door de zon en hitte (pas enkele jaren geleden hebben ze boven de graven een dakje gemaakt). Door naar Cantalloq waar we zien hoe het irrigatiesysteem van vele honderden jaren geleden tot op de dag van vandaag nog steeds zijn werk doet. Heel vernuftig. We stoppen nog even kort bij de Incaruïnes van Paredon, maar daar is niet veel te zien. Tot slot nog een kort bezoekje aan een keramiekproducent die nog op dezelfde manier keramiek maakt als de Nasca-cultuur (nog voor de Inca´s).
Terug naar hotel waar er tijd genoeg was om te lunchen (in hotel of stad). Tien voor 3 zouden we opgehaald worden om naar het vliegveld gebracht te worden. Dat duurde allemaal ietsjes langer maar dat ligt een beetje in de mañana cultuur van Peru opgesloten. Maar uiteindelijk heeft iedereen die dat wilde een vlucht over een stukje Nasca woestijn gemaakt en verschillende figuren kunnen zien. Je kunt deze geoglieven ook alleen maar vanuit de lucht zien. Tot op de dag van vandaag weet men nog steeds niet hoe ze ontstaan zijn en wie ze gemaakt heeft. Vlucht was wel redelijk misselijkmakend, voor sommigen moest het zakje redding bieden. Je moet er wat voor over hebben, maar het was erg indrukwekkend.