Incatrail (dag4), laatste dagen

Dinsdag 14 juli Incatrail - dag 4
Al om 03:15 zijn we wakker. Nog een half uurtje om echt "wakker" proberen te worden voor de laatste etappe. Om kwart voor 4 worden we "gewekt". Het is natuurlijk nog aardedonker. De spullen voor de laatste keer in de bagagezak doen. Nog even een ontbijt, iets minder uitgebreid als de vorige dagen. We lopen met zaklamp op het hoofd danwel in de hand naar het restaurant. Het miezert. Dit belooft niet veel goeds voor een eventuele zonsopkomst. Lucio stelt voor om rond twintig over 5 naar het checkpoint te gaan. Dit gaat om half 6 open en eerder kun je dus zowiezo niet aan het laatste stuk beginnen. Maar we moeten toch wachten dus ik stel voor om dan maar meteen in de rij te gaan staan, dan staan we tenminste een beetje vooraan. De reisgenoten zijn het hier gelukkig mee eens, dus even later staan we te wachten. Ik schat dat er zo'n 40 personen voor ons staan, valt dus nog wel mee (gelukkig geldt dat ook voor de miezerregen). Iets voor half 6 komt de ranger aangelopen en even later gaat er een lamp branden en gaat de poort open. Nog even wachten tot we aan de beurt zijn en dan gaat het met ferme tred verder. Het is even nog flink zweten want het tempo zit er goed in en het pad is nog lichtelijk stijgend. Onderweg nog wat last van een Amerikaanse griet die zo nodig wat mensen in moet halen omdat ze bij haar groep wil komen (nog geen 2 minuten later zien we die hele groep pauzeren...). Ook een Francaise denkt in haar uppie even de hele wandelcolonne tegen te houden omdat een groepslid iets verder op het pad klaarblijkelijk zit te urineren. We horen nog net "she's going to kill me" maar denderen natuurlijk gewoon door.
Na bijna een uur zijn we al bij de zonnepoort. Het is behoorlijk mistig dus de zonsopkomst kunnen we wel vergeten. Maar Marit, onze reisbegeleidster, had al gezegd dat, indien mogelijk, we een tijdje moesten wachten omdat de mist/nevel ook snel weg kan trekken. Intussen komen steeds meer wandelaars bij de zonnepoort aan. Het overgrote deel gaat, niet meer rekenend op verbeterende weersomstandigheden, snel verder; afdalen naar Machu Picchu. Na ruim een half uur beginnen ook wij aanstalten te maken om verder te gaan. Net op dat moment komt van beneden ons jongste groepslid aangelopen. Ze meldt dat al onze reisgenoten het pad naar de zonnepoort ingeslagen zijn. Nog even wachten dus. Voordat de hele groep boven is bedanken we Lucio voor z'n gidsdiensten tijdens de afgelopen 4 dagen.
Langzaam zien we ook gaten in de nevel verschijnen. En op een gegeven moment zien we, omgeven door flarden mist, een deel van Machu Picchu liggen! Dat geeft toch wel een speciaal gevoel. Nadat de hele groep boven is gearriveerd worden er natuurlijk nog de nodige foto's gemaakt. Maar we moeten nu echt naar beneden want de hele groep krijgt nog een rondleiding door Machu Picchu, die wordt gedaan door Lucio.
De Incatrail lopers lopen eerst nog apart met Lucio mee, omdat wij nog officieel Machu Picchu binnen moeten komen. Er wordt nog gestopt bij het uitkijkpunt van waar de meeste foto's gemaakt worden. Wat mij erg opvalt is het grote hoogteverschil tussen de verschillende delen van Machu Picchu. Het is ook allemaal erg indrukwekkend om te zien. Maar ik ben toch een beetje teleurgesteld; Machu Picchu en de daarachter liggende berg zijn deels in nevelen gehuld. Het plaatje zoals je het overal in de folders/gidsen/boeken ziet staan, zien wij helaas niet :(
Om 9 uur beginnen we aan de rondleiding. Lucio is lang van stof en het duurt bijna een half uur voordat we echt door Machu Picchu gaan wandelen. Er is behoorlijk wat volk, dit is natuurlijk een toeristische hot spot. Na 2 uur rondleiding heeft iedereen nog de mogelijkheid om op eigen gelegenheid Machu Picchu te bekijken. We besluiten eerst nog wat te gaan eten; een Machu Picchu burger (hoe kan het ook anders, wel tegen woekerprijzen, maar dat kun je op zo'n plek wel verwachten).
Na de lunch toch weer even terug naar het uitzichtpunt. En hoewel er om het hele dal wolken hangen is Machu Pichu met achterliggende berg nu wolkenvrij!!! Dus toch nog het zo gewenste uitzicht :) (Nu kunnen we dus naar huis; alles wat we wilden zien hebben we nu gezien).
Met een klein groepje lopen we nog naar de Inca brug, ook wel aardig om te zien. Na terugkomst bij Machu Pichu gaat iedereen zijns/haars weegs. Silvia en ik dwalen nog wat door Machu Picchu; het is en blijft heel indrukwekkend om hier doorheen te struinen.
Rond kwart voor 4 nemen we de bus naar Aguas Calientes. Dit lijkt wel een soort Peruaans Valkenburg, met het ene na het andere restaurantje en/of souvenirwinkeltje/stalletje. De trein rijdt midden door het stadje. Onze trein vertrekt iets na zessen en de rit zou zo'n anderhalf uur duren. Zou, want natuurlijk verloopt niet alles helemaal volgens schema; de locomotief gaat kapot. Deze moet gerepareerd worden danwel moet er een andere locomotief komen. Hoe het nu uiteindelijk opgelost is weet ik niet zeker. Wel dat de treinreis uiteindelijk 3 uur geduurd heeft. Bij aankomst in Ollantaytambo staat er een busje gereed dat ons nog naar ons hotel in Cusco moet brengen. De chauffeur heeft er niet zo'n haast mee (z'n vrouw zit naast hem), dus is het al 11 uur geweest als we, doodmoe, in ons hotel arriveren. Tja, en dan toch nog even onder de douche na 4 dagen wandelen (en zweten). Het is dan ook kwart over 12, 21 (!!) uur nadat we wakker waren geworden afgelopen nacht, toen het licht uit ging (letterlijk en figuurlijk...).

Woensdag 15 juli Cusco
Tot KWART VOOR 10 uitgeslapen (bijna niet te geloven, het lijkt wel vakantie...)
Nog net op tijd om te ontbijten. We hoeven niks vandaag maar besluiten om vanmiddag nog wel wat te gaan bezichtigen. We gaan op zoek naar het wapen van de stad, maar dat kunnen we niet vinden. Op het Plaza de Armas bezoeken we eerst de kerk van de Jezuïten; la Compañia de Jesús. Met name de achterwand bij het altaar is zeer indrukwekkend: 12 meter breed, 21 meter hoog en compleet verguld met 22 karaats goud (helaas mag je er geen foto's maken). In een stukje kelder zie je door een gat in de grond nog een stukje van de fundamenten van de Inca tempel die vroeger op deze plek heeft gestaan.
Daarna nog een bezoek aan de kathedraal, die aan hetzelfde plein gelegen is. Deze is gebouwd op de plek waar vroeger een Incapaleis stond. Ook dit bouwwerk is indrukwekkend, met name het verzilverde altaar en het koorgedeelte met ontzettend gedetailleerd houtsnijwerk.
's Avond lukt het nog om bij een eettentje een bierglas van het lokale merk te scoren.

Donderdag 16 juli Pisac, Cusco
We gaan met z'n zessen naar Pisac, een dorpje ten noordoosten van Cusco in de heilige vallei. Bij dit stadje ligt ook nog een grote ruïne van een Inca complex. Dit complex is in oppervlakte volgens mij zelfs groter dan Machu Picchu. Het is een stralende dag dus hier struinen we zo'n 2 uurtjes rond. Zeker de moeite waard. Met name zie je hier weer een aantal voorbeelden van de uitmuntende bouwkunst van de Inca's; de stenen sluiten bij sommige gebouwen zo goed op elkaar aan dat je de naden niet eens kunt zien.
Na de ruïnes bezocht te hebben bezoeken we nog de lokale markt waar weer veel souvenirs te kopen zijn (volgens mij heb ik nu al zoveel gebreide mutsen gezien dat makkelijk de halve bevolking van Zuid-Amerika er van voorzien kan worden). Er is ook nog een festival gaande; Virgen del Carmen. We hadden al 2 "fanfares" gezien vanmorgen en het wegrijden uit het stadje wordt enigszins vertraagd omdat er een processie langs komt.
Bij terugkomst in Cusco gaan we met z'n tweeën Qorincancha, de zonnetempel, nog bekijken (althans waar die gestaan heeft). Ook hier staat nu een kerk/klooster, maar er z'n nog wel 4 kamers in min of meer originele staat bewaard gebleven.
Nu is er in al die kerken/musea steeds een soort EHBO-post/ziekenboegje waarvan wij ons steeds afvroegen of dat niet wat overdreven is. Maar deze middag blijkt dat dit zeker niet het geval is. We zien op een gegeven moment mensen aan komen snellen en zien door een deuropening iemand plat op buik op de grond liggen. Even later wordt deze man stevig bloedend aan een oog met een rolstoel naar die EHBO post gebracht. Buiten blijkt nog een man totaal verdwaasd op de grond te zitten. Wat er nu precies aan de hand was, weten we niet, maar het zag er niet goed uit.
's Avonds gaan we met de hele groep eten in een plaatselijk restaurant. Dit is het laatste diner van deze reis en natuurlijk wordt onze reisbegeleidster Marit bedankt voor haar goede zorgen. Ze krijgt een Peruaans fotoboekje waarin iedereen een persoonlijk bedankje heeft gedaan.

Vrijdag 17 juli Cusco->Lima->NL
Om 5 uur kunnen we nog even ontbijten in ons hotel. Rond kwart voor 6 staat het busje voor de deur om alle bagage in te laden. Het zijn hier heel smalle straatjes (je moet als voetganger uitkijken dat je niet van de sokken gereden wordt) Tot groot ongenoegen van wat lokale taxichauffeurs die klaarblijkelijk nul komma nul begrip hebben voor de situatie en vrolijk op dit vroege tijdstip beginnen te toeteren.
Op het vliegveld aangekomen blijkt dat we zeker een uur vertraging hebben want ons vliegtuig is nog niet uit Lima vertrokken. We zijn intussen wel wat gewend dus daardoor laten we ons niet uit het veld slaan. Later blijkt het allemaal toch nog wel mee te vallen en uiteindelijk landen we na een uurtje vliegen rond half 10 in Lima. Het is hier weer een grijze bewolkte lucht. In Lima schijnt slechts 3 maanden per jaar de zon.
Bijna de gehele groep gaat met een busje naar het Museo de Oro (het goudmuseum). Hoewel interessant, is de naam niet echt gerechtvaardigd want zoveel goud is er niet te zien. Er is zowiezo niet veel Inca goud te zien in Peru omdat de Spanjaarden dit allemaal geroofd (en omgesmolten) hebben. Een verhaal zegt dat er nog wel ergens een echte Inca schat moet liggen, maar die is tot op heden nog niet gevonden.
Rond drie uur zijn we weer op het vliegveld. Er wordt nog wat gegeten (heerlijk toetje!). Daarna nemen we afscheid van Marit (die de volgende dag al weer door zal vliegen naar Equador voor een volgende reis).
De vlucht naar Amsterdam vertrekt met een kleine vertraging. Het begin is behoorlijk turbulent, maar gelukkig is dit na een paar uur afgelopen zodat het toch lukt om zo'n 5-6 uur te slapen. Rond 13:00 NL tijd landen we op Schiphol, het zit er weer op.

Het was een hele mooie en afwisselende reis die we van harte kunnen aanbevelen. Een combinatie van cultuur en natuur (zie ook de foto's) waarbij je regelmatig van zeer nabij ervaart hoe de mensen echt leven. Je beseft weer eens te meer dat er nog genoeg plekken op deze wereld zijn waar men niet veel heeft.
Mochten er mensen zijn die aan het verbeteren van de omstandigheden in Peru hun steentje willen bijdragen, kijk dan op www.stichtinghope.org.
Tot slot willen we iedereen bedanken die weer de moeite heeft genomen om te reageren op de berichten; dit wordt zeer gewaardeerd! Tot de volgende reis.