Overland Track (part 2)

11 maart: Kia Ora Hut -> New Pelion Hut, 9 km
Om half 8 opgestaan; heel goed geslapen en goed uitgerust. Na het gebruikelijke ontbijt gingen we rond kwart over 9 op pad. Het pad was een stuk makkelijker vandaag zodat er voldoende tijd was om om je heen te kijken. De route was kort vandaag, maar bij Pelion Gap kon je weer een side trip doen; naar Mount Ossa dit keer, de hoogste berg (1617m) van Tasmanië. 4 Reisgenoten gingen die trip doen, de rest (me included) besloot door te lopen naar de hut. Het weer werd steeds beter en toen we rond half 1 bij de hut aankwamen was het prachtig weer. Het was een grote hut met een schitterend uitzicht vanaf de veranda. Een middagje relaxen dus. Beetje rond de hut gelopen; foto's van een kleine wallaby gemaakt. Daarbij hebben klaarblijkelijk een paar bloedzuigers kans gezien om op mijn voet te kruipen. Toen ik weer in de hut was zag ik nog niet op tijd dat er al eentje aardig langs mijn been omhoog aan het kruipen was. Dat waren niet de enige bloedzuigers die dag, want 's avonds zag ik nog een baby-bloedzuiger in de pan met water rondzwemmen. Het water komt uit een drinkwatertank, waar het regenwater in opgevangen wordt. Ik hoop maar dat de hadexdruppel ook anti-bloedzuiger zijn.
's Avonds weer op tijd naar bed

12 maart: New Pelion Hut -> Windermere Hut, 16,75 km.
Niet al te best geslapen. Ontbijt en om ongeveer half 10 vertrokken. De track was redelijk goed te doen, wel stukken met behoorlijk wat modder. Na een tijdje lieten we de bossen achter ons, ook meteen lunch stop. De vergezichten waren weer zeer fraai. 's Middags werd het weer wat slechter; de regenhoes ging weer om de rugzak, maar we hoefden de regenjas nog niet aan te trekken. We hebben 's middags ook nog een stukje door een zeer sprookjesachtig bos gelopen dat zo als decor voor een film kan dienen. Op een gegeven moment stond Piet stil op de track. Wat zou er aan de hand zijn, een of ander dier? Hij zei dat we zeer rustig naderbij moesten komen. Toen zag ik iets zwarts; het bleek een tiger snake te zijn! Ongeveer 1 meter lang, pikzwart en vrij dik. Toen het beest nieuwsgierig zijn kop oprichtte en zich langzaam richting track bewoog, vonden we het toch raadzamer om ons in veilige richting te bewegen alvorens ons te bekommeren over eventuele foto's (die we dus helaas niet hebben kunnen maken, omdat de slang zich alras weer in de struiken begaf).
Om kwart over 3 arriveerden we bij de hut. Tijd dus voor dagboek bijwerken. 's Avonds eten, gezellig kletsen en zoals gebruikelijk op tijd naar bed.