Chirripo, Turrialba, Tortuguero

Zondag 23 oktober Chirripo

Om kwart over 6 op weg naar de airstrip. Het is gelukkig droog (for the moment...) en zover ik kan beoordelen zou het mogelijk moeten zijn om een vluchtje te maken. Bij de airstrip aangekomen is Raul, de piloot, er nog niet. Hij heeft wel gebeld dat hij het weer nog even aan wil zien. Het zal toch niet... Maar gelukkig arriveert hij na een klein kwartiertje alsnog. We kunnen waarschijnlijk niet naar het strand vliegen (en daar dan vervolgens op 1 meter hoogte overheen scheren). De bewolking is al toe aan het nemen en zit rondom de vallei. Hij stelt voor om een proefvluchtje van 5 minuten te maken en als het dan niks lijkt te worden hoef ik niks te betalen. No problemo. We gaan vliegen in een klein vliegtuigje (geen echte ultralight, maar ook geen Cesna). Na enige zorgen voor de start met de bediening (die gelukkig onterecht blijken te zijn) gaan we de lucht in. Het weer is op dat moment nog dusdanig dat we toch door kunnen vliegen. Het vliegtuigje vliegt heel rustig, geen last van turbulentie en kan ook heel langzaam vliegen. Op mijn verzoek gaan we nog richting onze lodge waarboven we een paar cirkeltjes maken. We kunnen helaas niet naar de top van de Chirripo want die zit alweer in de wolken. Na zo´n 40 minuten zet Raul het vliegtuigje weer veilig aan de grond en heb ik toch weer een mooie vlucht gehad. Ik heb nog net mazzel gehad want de vallei trekt razendsnel dicht met wolken.

Na opgepikt te zijn door de rest van de groep gaan we met z´n allen op weg naar Cartago. Er zijn files onderweg en we passeren 3 landslides. Zoals inmiddels wel bijna "normaal", het regent en er hangt een vrij dichte nevel in de bergen. In Cartago hebben we een lunchstop en even tijd om de basiliek te bezoeken. Wat het meest opvalt is dat de Tico´s beginnend achter in de kerk op hun knieen naar het altaar schuivelen. Eén maal per jaar, rond Pasen, is er een processie van 20 km die helemaal op de knieën wordt afgelegd.
In Cartago nemen we helaas ook afscheid van onze reisgenoot Ludo, die vervroegd terugkeert naar Nederland. Hij heeft het wel gehad met de overvloedige regenval en daar kan ik me onderhand wel wat bij voorstellen.
In de loop van de middag arriveren we bij onze lodge, ongeveer 7 km buiten Turrialba. De lodge ligt een stuk boven de vallei dus een mooi uitzicht is verzekerd (zolang het droog is).


Maandag 24 oktober Canyoning

Vandaag een dag ter vrije besteding. Vijf groepsleden gaan raften en op mijn persoontje na brengt de rest een bezoek aan de vulkaan Irazú. Dat laatste betekent een bustripje van 2 uur enkele reis en daar had ik niet zo´n zin in. Het werd tijd voor wat aktie vandaar dat ik me aangemeld had om, voor het eerst in mijn leven, te gaan canyonen. Het weer is goed, de zon schijnt en de temperatuur is zeer aangenaam. Ik word om 9 uur opgehaald en we rijden naar de andere kant van de vallei. Ik ben de enige die vandaag canyoning doet en er gaan 2 gidsen mee. De aktiveiten bestaan uit verschillend malen langs/door een watervalletje abseilen, canopying (ala Monteverde maar wel korter), een skywalk over een brug waar ze de nodige plankjes "vergeten" zijn, afdaling aan een touw en 1x klimmen. Het is niet al te zwaar, maar levert de nodige adrenalinestoten op. Vooral bij een van de canopytrajectjes waar ik vooral moest zorgen dat ik kaarsrecht vooruit moest blijven gaan omdat ik precies tussen 2 bomen door moest zweven. En er was inderdaad niet veel ruimte, maar alles ging goed. Een hele gafe morgen!
´s Middags de stad in geweest om te internetten en even naar het postkantoor.
Het is eigenlijk overbodig om te melden dat het ´s middags weer in alle hevigheid regende, maar voor de volledigheid vermeld ik het toch maar.
Terug in de lodge even snel verhalen uitwisselen. De rafters hebben ook een mooie tocht achter de rug en alleen Esther is 1x uit de boot gevallen. De bezoekers aan de Irazú hebben ook een mooi tripje gehad en de foto´s die ik van kamergenoot Hans zie, zien er inderdaad mooi uit.
Om 5 uur gaan we naar een serpentarium, alwaar we een zeer interessant verhaal krijgen over de slangen in Costa Rica. De slangenexpert heeft natuurlijk ook de nodige exemplaren in zijn verzameling en die laat hij uitgebreid zien (uit de hokken!). Hij heeft ook 1 boa constrictor en we zijn allen heel verbaasd dat zo´n beest enorm kan blazen. Het beest wil zelfs aanvallen en blijft als gevolg daarvan met z´n bek in het gaas hangen. Daarna wil niemand meer in de kooi om foto´s te maken...


Dinsdag 25 oktober Tortuguero

Als iedereen om 7 uur de bagage gesplitst en wel klaar moet hebben is het wederom kwalitatief uitermate teleurstellend weer.
We hebben ook een jarige vandaag in de groep: José is vandaag 32 jaar geworden en ze wordt natuurlijk door iedereen van harte gelukgewenst.
Na een niet al te lange busrit komen we op de plek aan waar de boot op ons ligt te wachten om ons naar Tortugeore te brengen. De bagage die niet mee hoeft gaat in opslag en we vertrekken voor een 3 uur durende boottocht. Gelukkig hebben we deze keer een grotere boot met een dak en oprolbare zeilen aan de zijkant dus we zitten droog. De zeilen blijven wel gesloten zoals wel te verwachten was i.v.m. het vochtigheidsgehalte buiten. Als we aanmeren in Tortuguero ligt onze lodge op een steenworp afstand. Er wordt besloten om geen boottocht meer te gaan doen, want er zal waarschijnlijk niet zo veel te zien zijn door de regen heen.
´s Avonds gaan we eten bij Buddhacafé (met Italiaanse gerechten) en vieren we ook José´s verjaardag. Dat laatste wordt voortgezet in een plaatselijke kroeg, maar niet iedereen houdt het even lang vol (op de een of andere manier wordt je van (bijna) niks doen toch heel moe).