Huskytocht

(Ik tik dit hele verhaal nu voor de tweede keer. Gisteravond wilde ik voor de zekerheid even met Ctrl-C alles kopieren voor als er wat fout zou gaan. Helaas bleek de Ctrl toets op dit Fins toetsenbord niet de daarbij behorende funktie te hebben zodat er alleen nog een c stond....)

Zondag 11-2 + maandag 12-2
Even kort onze reisgenoten: Peter+Petra met dochter Romy en zoon Marco met vriendin Tessa.
Gisteravond (12-2) natuurlijk eerst gekeken wie in Thialf gewonnen had; Sven en Ireen allebei kampioen! Sven zelfs met een wereldrecord op de 10 km en dat in Thialf. Nou maar hopen dat we het via uitzendinggemist nog kunnen zien.

Goed, op zondagmorgen kregen we na het ontbijt eerst een instruktievideo te zien: "Hondenslee voor beginners". Hierin werden de do's en don'ts van het rijden met een hondenslee uitgelegd. Wel benieuwd of we dat allemaal op het juiste moment toe kunnen passen. Na de video allemaal de thermo-overall aan. Nog even iets over de kleding: thermo-onderkleding (categorie x-warm), fleece trui+fleece vest, skibroek en dus de thermo-overall. Dan natuurlijk nog een warme muts en speciale wanten. Toen we naar buiten liepen was het zo'n 25 graden onder nul. Bij de kennel aangekomen waren de huskies al ingespannen door onze musher Mika. (Trouwens wel grappig als je Finse mannen Engels hoort praten; lijkt wel alsof je Mika Hakkinen of Kimi Raikonen hoort praten).
Het gejank en gehuil van de honden was behoorlijk luidruchtig; ze hadden klaarblijkelijk in de gaten dat ze mochten gaan rennen. Nadat iedereen zijn/haar slee had toegewezen gekregen konden de touwen en sneeuwankers losgemaakt worden en zette de hele karavaan zich met een flinke gang in beweging. In het begin (en bij afdalingen) moest je nog remmen om te voorkomen dat je te hard gaat. Nadat we de kennel verlaten hadden gleden we door het prachtige Finse winterlandschap. Het ging echter niet allemaal zonder problemen. Ik heb twee keer de sneeuw van erg dichtbij gezien en mijn span er rustig zonder mij vandoor zien gaan. Maar iedereen wordt geacht om dan te proberen om de slee danwel de honden tegen te houden wat gelukkig ook lukt. Ook Silvia zag de sneeuw van zeer dichtbij toen ze letterlijk uit de bocht vloog. 's Middags eerst een lunchbreak. Ronny was met een sneeuwscooter al vooruit gegaan en had een vuurtje gestookt. Iedereen kreeg een spits gemaakte tak waaraan een barbecue worst gestoken werd die je boven het vuur warm moest maken. Er waren ook nog rendierworsten voor de hongerigen onder ons. Na de lunch ging het weer verder en toen ging het bij allen een stuk beter met de besturing van de slee. Halverwege de middag kwamen we bij onze overnachtingsplek aan; een huisje vlak bij een bevroren en besneeuwd meer; een prachtig uitzicht dus. We moesten zelf de honden uitspannen en van hun harnas ontdoen. Daarna even tijd voor koffie/thee/limonade alvorens we van Mika uitleg kregen over het voeren van de honden. Ze krijgen een soort soep (waarin brokken en vlees zit) en dan nog een stuk bevroren vlees. Dat is voor de huskies klaarblijkelijk geen enkel probleem. Het weer was trouwens nog steeds zonnig met een strak blauwe lucht en de temperatuur was opgelopen tot -10 graden.
Tja, en het schijnt dat je niet in Finland bent geweest als je niet in een Finse sauna hebt gezeten. Voor mij zowiezo de eerste keer in een sauna. Dat was dus even behoorlijk wennen; ik dacht nog dat als het nu nog 1 graadje warmer wordt, dan ontplof ik. Afkoelen kon je doen door even in de sneeuw te gaan liggen, maar dat vond ik toch echt te ver gaan (Silvia had hier weinig moeite mee).
Het avondeten was uitstekend verzorgd door Mika en Ronny. We aten zalm die zo mals was dat de stukje vis in je mond smolten. 's Avonds hebben we nog gezellig gespeld en zitten kletsen. Rond half 12 zijn we gaan slapen (het was intussen -20 graden). Na nog geen 5 minuten hoorde ik Ronny roepen: "Noorderlicht". Nog snel door het raam gekeken, maar het was helaas niet echt duidelijk te zien.

Op maandagmorgen kregen we een uitgebreid en prima ontbijt voorgeschoteld. De temperatuur was 's nachts nog wat verder gedaald tot -28 graden!. Na het ontbijt werd ieders hulp gevraagd om klusjes te doen (hout voor kachel en sauna bijvullen, vloeren vegen). Silvia en ik zijn de huskies gaan voeren. Ze kregen weer soep, maar daar was schijnbaar niet elke hond zo blij mee want sommige huskies raakten de kom niet aan. Totdat je de kom omkiept en ze dus zonder nattigheid bij de brokjes en stukjes vlees kunnen.
We moesten zelf de honden in het harnas hijsen en ze inspannen. Mijn achterste twee honden waren nogal hyper en van eentje heb ik nog de schrammen van zijn tanden op m'n arm en hand staan. Gelukkig niet echt doorgebeten. Rond kwart voor elf gingen we weer op pad en de huskies hadden er weer zin in. Het begin ging goed maar al snel zag ik een span honden voorbij komen. Daar hoort natuurlijk ook een slee bij en dus werd ik omver gekegeld. Petra was helaas van de slee gevallen en haar span rende dus gewoon door. Nog even een hachelijke situatie maar door mijn slee om te gooien stopten de honden. Ook Silvia kwam weer met de sneeuw in aanraking doordat haar slee te dicht op de sneeuwrand zat en ze omviel. Gelukkig kon ik de helpende hand toesteken door van mijn slee het sneeuwanker uit te gooien en haar span honden onder controle te houden. Kort nadat we met z'n allen weer onderweg waren, hoorde ik opeens "Mijn hond, mijn hond". Wat bleek, 1 van Silvia's honden was losgeraakt en was er tussenuit gespurt. Gelukkig rent zo'n hond dan niet zomaar weg zodat even later Mika de hond weer kon inspannen. De middagpauze kwam voor enkelen dan ook als geroepen. Ronny had weer een vuurtje gemaakt waarop een voedzame lunch werd voorbereid. Deze lunch was wederom lekker en voedzaam. 's Middags hebben we nog ongeveer een uurtje over vrijwel vlak terrein. Ik had Ronny mijn camera gegeven met het verzoek om van de groep ergens onderweg nog een filmpje te maken (en dat is gelukt). Toen we weer bij de kennel kwamen, moesten de honden weer uitgespannen en van hun harnas ontdaan worden. De jonge honden moesten in hun kooien, de oudere mochten gewoon losgelaten worden. De huskytocht zat er nu dus helaas echt op; een geweldige ervaring!
Terug bij het hotel even snel de thermometer gecheckt: -20 graden, dus 10 graden kouder dan zondag. Bij de receptie onze nieuwe kamer gevraagd en na wat heen en weer geloop kregen we uiteindelijk een suite met eigen sauna (maar dat vonden we niet zo erg...).
Het avondeten was wederom dik in orde. Iedereen krijgt hetzelfde eten, maar het is wel elke dag anders. Dit geldt ook voor het dessertbuffet, dus ook daar hoor je ons niet klagen! Bij het avondeten hoorden wel dat bij Romy de koude voeten geresulteerd hebben in 2 blauwe tenen (bevriezingsverschijnselen dus). Volgens Ronny kan ze daar nog 2 maanden last van hebben. Het blijft oppassen dus met de kou.
Voor middernacht lag iedereen moe maar voldaan in bed.