Rendieren

Woensdag 14-2

Rond half 8 opgestaan. Silvia is ziek (38,5 graden koorts) en besluit om vandaag niet mee te gaan :(
Bij het ontbijt zien we onze igloslapers; ze zijn niet al te uitgerust. Zo'n bed van ijs is klaarblijkelijk niet echt/echt niet comfortabel. We zullen wel zien of we deze beleving zelf ook nog gaan ervaren. Aangezien ook Petra nog steeds ziek is gaan we uiteindelijk met z'n zessen (inclusief onze gids Ronny) rond 9 uur op pad. Onze eerste stop van deze dag is Toras-...... waar we door een lokale gids in lokale klederdracht rondgeleid worden. We krijgen wat te horen over de geschiedenis van de streek en wat over de gebruiken hier. De huizen dateren van midden 19e eeuw. Dat lijkt niet zo apart, ware het niet dat behalve deze plek alles in deze regio in de Tweede Wereldoorlog is platgebrand.
Apart is ook dat voor het onderwijs een leraar rondtrok en ik elke plaats ongeveer 2 weken bleef om pas na een jaar weer terug te komen (Hmm, kreeg je dus huiswerk voor een jaar...?)
Buiten konden we even op een houten "rendier" oefenen hoe zo'n beest met een lasso gevangen moet worden. Valt best tegen. Binnen in een schuur nog een diapresentatie over rendieren. Ook geleerd waarom die beesten het niet koud hebben: ze hebben 1700 haren per vierkante centimeter. De haren zijn ook nog hol van binnen dus dat isoleert prima. Op weg naar de koffie/thee/cake nog even wat rendieren gevoerd. Onze lokale gids was in het dagelijks leven ook nog sjamaan, een soort medicijnman. In Lapland praat men nog over de geest(en) van het bos en de trollen.
Na deze leerzame morgen gaan we eerst even terug naar het hotel om 3 mensen op te halen die mee gaan naar de rendierfarm. Deze farm ligt een stukje noordelijker. Bij de farm moeten we per 2 in een rendierslee gaan zitten en maken we een fraai tochtje. Elke slee wordt voortgetrokken door 1 rendier. Ik zat in de voorste slee, maar "mijn" rendier had er in het begin niet veel zin in en sjokte wat voort. Op een gegeven moment ging dit over in draf en net voor de lunch nog even 100 meter in galop (dat schiet op!).
Bij de lunchplek aangekomen had ik geen gevoel meer in mijn tenen. Je zit in zo'n slee nogal stil en dat is natuurlijk niet bevordelijk voor de warmte (ook de buitentemperatuur van -27 waarschijnlijk niet...). De lunch aten we in een Lapse tent waarin gelukkig een vuurtje brandje waar ik de tenen kon ontdooien. De lunch was een soort maaltijdsoep die prima smaakt. Na de lunch weer in de slee en de rendieren hadden er duidelijk meer zin in. Een flink stuk in galop en dat gaat toch met een behoorlijke snelheid. Nog even een filmpje gemaakt (de handschoenen moet dan uit, dus in no-time geen gevoel meer in je vingers). Na dit mooie maar ijskoude tochtje terug naar hotel waar Silvia en Petra gelukkig in de lobby zaten; het ging dus weer wat beter.
Eerst mam gebeld om haar te feliciteren met haar verjaardag. Om 7 uur was er een aperitiefje in de bar ter gelegenheid van Valentijnsdag. Gevolgd door (weer prima) avondeten, daarna hebben we nog even yahtzee gedaan met Petra, Marco en Tessa.
Kwart over elf licht uit.