Sneeuwscooter

Donderdag 15-2

Om 8 uur opgestaan. Silvia heeft slecht geslapen en heeft nog steeds koorts. Maar ze voelt zich gelukkig toch goed genoeg om vandaag mee te gaan.
Om 10 uur verzamelen waarna we naar de sneeuwscooters lopen. Eerst een kort instruktie. Valt best mee: met je rechterduim bedien je de gashendel (zoals bij een quad) en met de linkerhand de rem, maar die heb je eigenlijk alleen maar nodig als je helemaal stil wilt gaan staan. Twee personen op een scooter. Silvia gaat bij mij achterop. Je draagt natuurlijk ook een helm, maar je moet opletten dat je het vizier niet te vroeg dicht doet. Dan komt de condens van de adem namelijk tegen je vizier en dat bevriest meteen. Daarna op weg. In het begin nog een beetje wennen aan het sturen, maar al gauw rijden we met de groep door het nog steeds prachtige landschap. De scootertracks lopen ook door de bossen en daar is het niet alleen heuvelachtig maar kom je ook regelmatig kuilen en bobbels tegen. Dan is het zaak om op tijd het gas ietsjes los te laten om te voorkomen dat je al te zeer door elkaar wordt geschud. Mijn vizier beslaat op een gegeven moment toch iets te veel, waardoor ik een bocht niet zie en dus naast de baan raak; gelukkig zonder gevolgen.
Het rijden wordt echt gaaf als we over de bevroren en besneeuwde meren rijden. Dan gaat het gas er vol op en scheuren we met bijna 90 km/uur over de vlakte; HELEMAAL TE GEK!!! :) Die snelheid is trouwens ook het maximum van onze 380cc scooters. Je hebt er ook met een 600cc motor er die halen een top van maar liefst 170 km/uur!
We stoppen ook nog op een vlakte waar ze met Audi-Quatro's aan het scheuren zijn. Er vliegt zelfs een helicopter boven om er beelden van te maken zodat de verrichtingen van de coureurs (in spé) aan het eind van de dag beoordeeld kunnen worden. Zo'n programma schijn je te kunnen boeken vanaf een 3000 euri.
Na 37 km. pauzeren we in de hut van een kunstenaar (die daar in de zomer woont). Ronny zorgt weer voor een heerlijke lunch.
Hij verteld ook nog van een mogelijke 5-daagse tocht van 1000 km. Er zijn nog niet voldoende deelnemers, maar ze willen die ergens in maart/april volgend jaar doen. Hmm, maar eens informeren...
Nadat iedereen weer de nodige energie heeft opgedaan en weer opgewarmd is vervolgen we onze weg. De zon is intussen weg, waardoor het soms best lastig is om de scootertracks te zien. Gelukkig staan er op regelmatige afstanden twee palen aan weerszijden van de track en daar moet je tussendoor. We maken op een vlakte nog een korte stop zodat er wat foto's en een filmpje gemaakt kunnen worden en Silvia ook het rijden even kan proberen. Maar zoals ze zelf al zei is het toch niet haar ding om zo'n scooter te besturen.
Na in totaal 73 km komen we weer terug bij ons hotel, moe maar heeeeeel voldaan.
Tegen de avond voelt Silvia zich niet goed en gaat ziek naar bed :( We zouden vannacht in de iglo slapen maar daar gaat ze dus niet naartoe. Na lang beraad en omdat Silvia zegt dat ik het wel moet doen, besluit ik met gemengde gevoelens om 10 uur toch maar de slaapspullen op te halen en naar de iglo te gaan. Dit is een grote iglo waarin ze meerdere kamertjes gemaakt hebben. Je moet je kleren in je slaapzak stoppen om te voorkomen dat ze 's morgens bevroren zijn. Het bed is van ijs met daarop rendiervellen. Daarbovenop nog een matje waarop je dan in een warme slaapzak en lakenzak gaat liggen. Het is een mummy slaapzak en na het nodige geworstel steekt allen het gezicht nog naar buiten. Ik val snel genoeg in slaap, hopelijk geldt dat voor Silvia ook.