Queen Elisabeth National Park, Lake Bunyonyi

Hoi,
we zijn vandaag weer aangekomen in Entebbe, waar 3 weken geleden ons avontuur begon. We zijn de evenaar weer gepasseerd (zonder speciale rituelen) en morgenavond vliegen we weer terug naar Nederland. De foto's en de laatste reisverslagen worden vanuit Nederland op de site gezet. We hadden al wel meer foto's willen plaatsen, maar dat gaat erg langzaam of wordt zelfs tegengehouden. Nog even geduld daarvoor svp. Tot die tijd; veel leesplezier met het volgende deel van het verslag.

28 juli
Om 6 uur moeten we klaar staan voor de game-drive; dan hebben we klaarblijkelijk de beste kansen om leeuwen en eventueel nog een luipaard te zien. Na binnenkomst in het park zien we inderdaad al een leeuw in het licht van de koplampen voor de auto uitlopen. Maar daar blijft het zo ongeveer bij; in de uren die we nog in het park rondrijden zien we (heel) weinig wild.
Net na de middag gaan we op weg voor een boottocht over het Kazinga kanaal (dat Lake Edward en Lake George met elkaar verbind). Voor die dat wil, kan nog even een half uurtje internetten bij een (heel) luxe lodge. Daar kan ik eindelijk het eerste lange bericht op de reisblog zetten.
De twee uur durende boottocht is bijzonder de moeite waard. De tegenvallende gamedrive vanmorgen wordt ruimschoots goedgemaakt. Langs de kant van het water en ook in het water zien we van alles; olifanten, nijlpaarden, krokodillen, buffels, heel veel vogels. Erg fraai allemaal. En alsof dat alles nog niet genoeg is worden we na afloop op de weg terug naar onze kampeerplek ook nog getracteerd op een hele kudde olifanten die vlak voor onze Landcruisers rustig de weg oversteekt. Vooral het jonge olifantje dat niet precies weet hoe het allemaal werkt, is heel leuk om te zien (als het goed is gegaan staat het allemaal op film).

29 juli
Iets later vandaag; met een kleine vertraging (gids en chauffeur hadden zich verslapen...) gaan we met z'n 6-en om kwart voor 8 op weg naar de Kyambura Gorge. In deze kloof gaan we weer op zoek naar chimpansees. Volgens de ranger zitten er 20 chimpansees en is de kans fifty-fifty dat we ze zullen zien. We dalen af in de kloof en lopen enkele uren te zoeken. We horen er eentje en we zien tekenen dat ze (zeer) recent op plekken zijn geweest waar wij lopen. Maar helaas zien we er uiteindelijk geen. Wel veel lawaai van bavianen die we ook nog van een afstandje zien, als schimmen in het struikgewas. Ook nijlpaarden en wat andere apensoorten. Wandeling op zich is best mooi, ondanks het regenachtige weer. Maar we waren al nat geworden van het zweten. Dus al met al een aardige oefening voor de tocht naar de gorilla's volgende week.
Vervolgens door gereden naar Ishasha, in het zuiden van Queen Elisabeth NP. Daar zouden we leeuwen moeten kunnen vinden die in bomen klimmen (beter uitzicht, geen last van tse-tse vliegen, koeler). We treffen daar onze andere reisgenoten die vanmorgen wat later rechtstreeks naar het gebied zijn afgereisd. Zij hebben er nog geen gezien en ook de tijd dat we met de twee Landcruisers gezamelijk door dit deel van het park rijden, levert helaas niet het gewenste resultaat op. We rijden onverrichterzake terug naar onze kampeerplek waar we aan het begin van de avond arriveren.

30 juli
Afgelopen nacht heeft 2 tenten verderop, waar 2 reisgenoten in zaten, nog een hele tijd een nijlpaard rond de tent staan grazen. Wij hebben niets gehoord, maar je hoort dus het snuiven, grazen, borrelende darmstelsel en de winden van zo'n beest vlak naast je tent. Lijkt me niet echt een geruststellende gedachte.
Na een "laat" ontbijt (na half 9) gaan we op weg naar Lake Bunyonyi. Onderweg stoppen we nog bij een groepje mannen die alcohol aan het stoken zijn. Deze alcohol wordt gemaakt van bananen en je hebt 320 trossen (!) nodig om 1 jerrycan van 20 liter te krijgen (die dan 120.000 Ugandese shilling opbrengt, ongeveer 40 euro).
Na lunchstop nog even gestopt in Kabale voor diegenen die nog wat bij de plaatselijke supermarkt willen kopen en/of geld willen pinnen. Omdat het wachten op de lunch zolang duurde komen we uiteindelijk pas kwart voor 5 aan in het resort aan het meer.
En dat ziet er allemaal prima uit, in ieder geval vele malen beter dan de Bush camp van de afgelopen 3 dagen. Grote tent (dus ook weer genoeg plek om de bagage neer te zetten) en ook nog electriciteit. Deze komt van het electriciteitsnetwerk en werkt dus de gehele dag. Althans, behoort te werken, want tijdens het avondeten valt de stroom uit en is het toch weer een generator die het restaurant van electriciteit moet voorzien.

31 juli
Deze morgen staat er enige fysieke activiteit op het programma; rond 9 uur gaan we met z'n zessen op pad voor een kanotocht en een stukje wandelen. Bij de plaats waar de kano's liggen blijken er al locals in de boot te zitten om te peddelen. Dat wil ik juist zelf doen, dus na een beetje heen en weer gepraat mogen wij toch zelf het peddelwerk doen. (De kano zelf is een uitgeholde boomstam. Ze worden gemaakt van eucalyptusbomen en het duurt ongeveer 1 maand voordat ze een kano helemaal uitgehold hebben.)
Het begin van het kanotochtje verloopt wat onwenning, (tot enige hilariteit van de locals en onze reisgenoten). Maar gaandeweg gaat het beter. We leggen nog even aan om naar een uitzichtspunt te lopen alwaar je een mooi uitzicht hebt over een stuk van het meer. Van daaruit kun je ook Punishment Island (met 1 boom erop) zien liggen. Op dat eiland werden vrouwen gedumpt als bleek dat ze zwanger, maar, niet getrouwd waren. Als ze geluk hadden werden ze opgehaald door een arme man die geen geld had om een bruidschat te betalen. Anders wachtte hen een gewisse dood.
Na nog wat verder gepeddeld te hebben legden we uiteindelijk aan bij een plek waar ook een schooltje lag, waar met name weeskinderen (veelal doordat de ouders aan HIV zijn overleden) en kinderen waar de ouders niet voor kunnen zorgen verbleven en basisonderwijs kunnen genieten. We worden ook nog even meegenomen naar het kantoortje waar toch van je verwacht wordt dat je een donatie doet (het is voor een goed doel, dus dat wordt ook gedaan). Van daaruit lopen we terug naar ons resort.
Na de lunch verlaten we het resort en rijden in 2,5 uur naar Kisoro. Zo'n 10 kilometer voor Kisoro passeren we een UNHCR vluchtelingenkamp. Hoewel het geen heel groot kamp is, maakt het wel indruk. In het kamp zitten met name Congolese vluchtelingen, die het geweld van de rebellen in hun thuisland zijn ontvlucht.
Nadat we zijn gearriveerd in het Kisoro Tourist hotel, wordt er even kort overlegd wat de mogelijkheden zijn de komende dagen. Met z'n zessen willen we graag een vulkaan beklimmen, dus dit moet nog snel bij het Uganda Wildlife Authority bureau aangevraagd worden. De vulkaan Mt Sabyinyo is de middelste van de 3 wat hoogte betreft en heeft als laatste top een drielandenpunt (Uganda, Rwanda en Congo), maar wordt juist vanwege de mogelijke nabijheid van Congolese rebellen door onze reisleidster Betty ten zeerste afgeraden. Uiteindelijk kiezen we voor Mt Gahinga met 3474m hoogte en 1100m hoogteverschil een veilige keuze (ook gezien mijn grote gebrek aan conditie en omdat we over enkele dagen ook nog de nodige inspanningen moeten leveren tijdens de gorilla tracking).