Vulkanen en gorilla's

1 augustus
Het is weer een vroegertje vandaag; om kwart voor 6 al aan het ontbijt. Met z'n zessen gaan we vandaag dus de vulkaan Gahinga beklimmen. We rijden (vaak stapvoets) eerst over de, zonder enige twijfel, veruit slechtste "weg" in Uganda naar het Visitor Centre van Mgahinga Gorilla National Park, het kleinste nationale park (34 km2) van Uganda. Iets na achten vertrekken we met z'n achten (een Spaans stel voegt zich nog bij ons) naar boven. In totaal moeten we ongeveer 1100 meter hoogteverschil overbruggen. Het gebied bestaat voor 59% uit bamboebos, dus lopen we daar natuurlijk ook een flink stuk doorheen. Het zijn zeker niet allemaal gebaande paden waar we over heen lopen; op verschillende plekken zijn houten ladders gemaakt (zo te zien met wat ter plekke voor handen was) om lastige stukjes te overbruggen. Onderweg natuurlijk ook wat fraaie uitzichten/doorkijkjes op o.a. de andere 2 vulkanen. Uiteindelijk bereiken we rond het middaguur de top. Daar gebruiken we de meegebrachte lunchpakketjes. De krater is een moerasgebied. In het midden ligt een heuvel, die voor de helft in Rwanda ligt.
De afdaling verloopt voor ons "stroefjes" aangezien we allebei geen ster zijn in het afdalen. Waren de "ladders" al lastig bij het naar boven gaan, bij het afdalen blijkt achterwaarts toch de beste/veiligste methode voor ons. Maar uiteindelijk bereiken we iets na 4-en weer het Visitor Centre. Daar staan Betty en Musa ons al op te wachten.
Na nogmaals de "hobbelweg" retour genomen te hebben, is het na 5-en als we weer in ons hotel arriveren, moe maar voldaan. Het licht gaat vroeg uit en we besluiten om morgen een relaxdag te houden (m.a.w. beetje uitslapen, geen verplicht programma; het lijkt net vakantie ;)

2 augustus
Om 9 uur pas aan het ontbijt, da's ongekend deze reis. Daarna wordt de bagage in de Landcruisers gestopt en vervoerd naar onze volgende overnachtingsplek. Gezien de korte afstand van slechts enkele honderden meters gaan wij te voet naar het Travellers Rest Hotel. Dit is een beroemd hotel. Dian Fossey (op wiens leven de film "Gorilla's in the Mist" is gebaseerd) noemde het haar tweede thuis. Het is een stuk sfeervoller dan het vorige hotel. Onder het genot van een drankje brengen we kletsend en lezend de rest van de ochtend door. Nadat we op onze kamer kunnen en onze spullen hebben gedropt, gaan Silvia en ik lunchen in een nabijgelegen tentje.
's Middags gaan de meesten nog naar de lokale markt (ze blijken ook nog een bezoek aan een of andere koffieboer te brengen, maar wimpelen het voorstel voor een bezoek aan een Craftshop af).
Reisgenoot Dennis komt in de loop van de middag terug van zijn uitstapje naar Rwanda, alwaar hij vanmorgen al een gorillatracking heeft gedaan.
Na het avondeten gaat iedereen op tijd slapen, want morgen is het voor iedereen G(orilla)-day!

3 augustus
De dag waar iedereen naar heeft uitgekeken en die het hoogtepunt van deze reis moet worden. De gorilla tracking en de kans om gorilla's van nabij in het wild te mogen aanschouwen. Om half 6 zitten we al aan het ontbijt en om kwart over 6 gaan we op pad. Er zijn verschillende gorillafamilies die je kunt bezoeken en iedereen heeft een permit (vergunning) voor een bepaalde groep. Vijf reisgenoten bezoeken de Nshongi groep, zes de Mishaya groep en Silvia en ik de Nkuringo groep (volgens de Lonely Planet een van de meeste relaxte groepen). Omdat onze groep op een andere plek zit, gaan wij met een ingehuurde auto met chauffeur en Betty op weg, bijna 1,5 uur rijden naar het kantoor waar je je moet melden. Daar ontmoeten we de ranger en 2 bewakers (beide met een Kalashnikov). De 2 verkenners zijn in de vroege ochtend al vertrokken om de gorillafamilie te localiseren.
Normaal gesproken mag je met 8 personen een familie bezoeken. Maar wij hebben geluk; wij zijn slechts met z'n vieren. Dat betekent dat je bij de gorilla's meer plek hebt om te kijken. Rond half 9 beginnen we te wandelen, eerst een flinke afdaling het dal in. Al na ruim 3 kwartier horen we een van de verkenners in de verte. Zouden we al zo snel bij de gorilla's zijn? Maar we moeten toch nog een stuk doorlopen, waarbij het pad smaller wordt en op een gegeven moment gaan we echt het veld en later het bos in. De begroeiing is dicht en er moet een weg gebaand/gekapt worden. Onze ranger heeft nog regelmatig contact met de verkenners via de radio en af en toe wordt er naar elkaar geroepen om te peilen welke richting we uit moeten. Het blijkt dat de verkenners eerst achter een groep wilde gorilla's zijn aangegaan. We hebben uiteindelijk bijna 3 uur gewandeld/door het bos geworsteld voordat we gorilla's horen. En het is meteen goed raak want het is een kabaal van jewelste en de struiken op zo'n 10 meter afstand gaan hevig op en neer. Waarschijnlijk is de groep waar wij naar toe gaan de wilde gorilla's tegengekomen en dat leidt dus tot een stevig robbertje vechten. (Even voor de duidelijkheid: ook de groep waar wij naar toe gaan bestaat natuurlijk uit wilde gorilla's, maar zij zijn wel mensen gewend, dat is langzaam in de loop van de tijd opgebouwd.)
Als het geschreeuw afneemt zegt onze ranger dat er een gorilla aankomt en wenkt mij om wat dichterbij te komen. Even later komt op nauwelijks 2 meter afstand een grote gorilla voorbij met een diepe snee in zijn rechter schouderblad. Al snel gevolgd door een nog grotere Silverback/Zilverrug. Ik ben zo onder de indruk dat ik alleen maar met verbazing naar de meer dan indrukwekkende beesten kan kijken en helemaal vergeet er een foto /filmpje van te maken. Al snel volgen er meer. We zien uiteindelijk 12 van de 14 gorilla's van de groep waaronder 4 Silverbacks. Ik kan moeilijk onder woorden brengen hoe het voelt om zo dicht bij deze machtige en prachtige dieren te zijn. We genieten er intens van en we staan er af en toe zo ongeveer met onze neus bovenop (kleine 2 meter afstand). Ik ga er vanuit dat de foto's voor zich zullen spreken (en ik zal proberen ook nog een filmpje op te site te zetten zodra ik weer thuis ben). Het uur dat je bij de gorillafamilie mag doorbrengen vliegt voorbij en we zijn dan ook heel blij dat we 10 minuten extra krijgen (volgens de ranger omdat we langer dan gepland hebben moeten zoeken...). Een ervaring om echt nooit meer te vergeten en wat ons betreft het absolute hoogtepunt van deze reis!
Maar na de extra 10 minuten is het dan echt voorbij. We werpen nog een laatste blik over de schouder en laten de gorillafamilie helaas achter ons. Volgende stop is een rangerstation waar we de inhoud van de meegebrachte lunchpakketjes nuttigen. Vervolgens moeten we het dal weer uit, dus een kleine 5 kwartier klimmen. Het valt niet mee, maar rond half 3 zijn weer bij het inschrijfkantoor. Daar krijgen we onze oorkondes en vervolgens rijden we in een kleine anderhalf uur terug naar ons hotel. Een groep is al terug en heeft gelukkig ook "hun" gorillafamilie gevonden, maar helaas niet de Silverback gezien. Het is pas na zessen als ook de andere groep in het hotel arriveert; zij hebben zo'n 4 uur moeten lopen voordat ze eindelijk de gorillafamilie gevonden hadden. En ze moesten dezelfde route terug, dus ze zijn behoorlijk moe (maar voldaan!).
Samengevat: SUPER, INDRUKWEKKEND, ONTROEREND, OVERWELDIGEND enz. enz.