Whistler, Joffre Lakes, Wells Gray Provincial Park

Woensdag 14 augustus
We staan al om half 10 in de rij voor de liftpas. Ondanks dit relatief vroege tijdstip is het in Whistler al een drukte van belang. Het krioelt er van de mountainbikers, van klein tot groot en van jong tot oud. Er is deze week een groot mountainbike evenement en Whistler is sowieso een plek waar een rechtgeaarde mountainbiker zijn/haar hart kan ophalen (Whistler Mountain Bike Park met 250 km aan trails). Je kunt met mountainbike en al zelfs met de liften danwel gondels mee.
Gelukkig begint men al een kwartier voor officiele openingstijd met de gondel en wij gaan eerst met de gondel naar Whistler Mountain op 1850m hoogte (duur: 25 min.) Dan een stukje lopen en met de stoeltjes lift naar de Peak chair (2150m). We zijn toerist 3 en 4 dus het is nog rustig boven op de berg. Hier start ook de High Note trail, de 9,5 km wandeling van vandaag. Het is geen eenvoudige wandeling, met afwisselend stijgen en dalen, maar de uitzichten zijn geweldig. We zien ook ons eerste wild; een paar uit de kluiten gewassen bergmarmotten. In de middag besluiten we nog een extra stuk erbij te doen, het pad heen en terug naar de Flute Summit om ook daar van de vergezichten te genieten. Deze extra tijd betekent uiteindelijk wel dat we laatste 20 minuten van de High Note trail in de regen moeten lopen. Uiteindelijk arriveren we na 5 uur wandelen weer bij de gondel op Whistler Mountain. We nemen daar echter niet de gondel naar beneden maar de Peak2Peak gondel naar Blackcomp Mountain. Het schijnt de langste kabelbaan tussen 2 bergtoppen ter wereld te zijn (3042 meter). Het is inderdaad een aparte ervaring. Wij nemen een normale gondel, maar je kunt ook kiezen voor een gondel met een deels glazen bodem. De overtocht duurt 10-15 minuten. Op Blackcomp Mountain ook nog even rondkijken alvorens met 2 stoeltjesliften terug naar Whistler te gaan.
Na het avondeten gaan we voor het toetje nog even in de rij staan bij Cows, waar ze naar eigen zeggen het lekkerste ijs van Canada verkopen. Of dat zo is, weet ik niet, maar het smaakt bijzonder goed! (vooral de smaak "Peanut Butter Cup Cup"). Zelfs de hoorns maken ze zelf met een soort wavelijzer waarna het resultaat om een kegel wordt gevouwen om de gewenste vorm te krijgen.

Donderdag 15 augustus
Voor vandaag staat de Joffre Lakes trail op het programma. Zowel de dame bij het Visitor Center in Whistler als de dame bij de receptie van het hotel waren hier zeer positief over. Dus vol goede moed op weg. Bij het verlaten van Whistler begint het al te regenen. In Pemberton stoppen we nog even bij het plaatselijke Visitor Centre om wat info over de trail op te halen. Nog even vragen hoe de weersverwachting er uit ziet; regelmatig regen :( En bij aankomst op de parkeerplaats bij het begin van de trail regent het nog steeds. Na enige twijfel besluiten we toch om te gaan wandelen. Met de regenkleding aan beginnen we aan de 5km. Al na zo'n 500 meter komen we bij het Lower Joffre Lake. Het water heeft een turquoise kleur, heel onwerkelijk. Verder ziet het er ondanks de regen prachtig uit. We lopen verder over een makkelijk pad (ze zijn de trail zowiezo aan het verbeteren). Maar na 2 km zakt het tempo flink want dan is het stijgen geblazen over boomwortels en rotsen. Gelukkig houdt het op met regenen. Alle moeite wordt beloond als we ruim 2 km verder bij het Middle Joffre Lake aankomen. Wederom een turquoise gekleurd meer met op de achtergrond bos en in de verte de Matier gletsjer. Verder naar het Upper Joffre Lake, met een zo mogelijk nog fraaier uitzicht. Na een lunchpauze beginnen we aan de afdaling (1,5 uur). Het moge duidelijk zijn dat we er absoluut geen spijt van hebben dat we, ondanks de regen in het begin, toch aan deze fraaie trail zijn begonnen.
Vervolgens doorgereden naar Lillooet, onze overnachtingsplek.

Vrijdag 16 augustus
Vandaag weer een reisdag; van Lillooet naar onze accomodatie in de buurt van Clearwater (op de weg naar het Wells Gray Provincial Park). Het weer is prima. Eerst nog door de bergen maar daarna een relatief lang stuk slechts licht geaccidenteerde weg. En zowaar een flink stuk waar je 100km/uur mag rijden, tot nu toe een zeldzaamheid hier in Canada. Halverwege een korte lunchstop bij Kamloops, nog een flinke stad in een verder
vrij dunbevolkt gebied. Het is iets na twee-en als we in Clearwater aankomen waar we eerst het Visitor Centre bezoeken. De jongedame achter de balie heeft er niet veel zin in want het lijkt allemaal niet van harte te gaan, maar we krijgen tot wat info. Daarna nog even boodschappen doen in de plaatselijke super alvorens door te rijden naar onze accomodatie voor de komende 3 nachten; een blokhut bij een ranch (een half uurtje ten noorden van Clearwater). We gaan ook nog even het Wells Gray PP in om 2 grotere watervallen te bezichtigen; Dawson Falls (niet zo hoog (15m), maar wel 91 m breed) en Helmcken Falls (141 meter hoog). Beide zeer de moeite waard. Wells Gray wordt ook wel het Waterfalls Park genoemd want er schijnen in dit park (540.000 hectare) ongeveer 250 watervallen te zijn...).

Zaterdag 17 augustus
Het regent als we op weg gaan naar het beginpunt van de wandeling van vandaag: de Trophy Alpine Meadows Trail. Vanaf de verharde weg eerst nog 15 km bergop over een zandweg alvorens we bij de parkeerplek aankomen. Daar nog even jezelf goed insmeren met antimuggenspul (genaamd: "Off!"). Gelukkig is het intussen droog, dus beginnen we om 20 voor 11 aan de wandeling. Het pad loopt geleidelijk omhoog en is ook prima te belopen (heel wat beter dan bij de Joffre Lakes Trail). Ondanks dat we weten dat de kans dat je een beer op je pad treft heel klein is, zijn we beide toch wat gespannen. Het begin van de tocht loop je door het bos en dan kun je soms niet al te ver vooruit kijken. We maken dus wat meer herrie dan gebruikelijk (en voor noodgevallen hebben we de berenspray binnen handbereik). Het is wederom een prachtige wandeling, in een andere omgeving dan de vorige wandelingen. Na een tijdje verlaten we het bos en wandelend door grote weidevelden waar nog veel bloemen nog net in bloei staan. Het officieuze eindpunt van de wandeling komt veel te vroeg dus besluiten we er nog een stuk aan te plakken. Het pad is niet meer zo duidelijk maar we lopen uiteindelijk door tot een meertje voor een kleine bergrug. Even rustig lunchen en dan het hele traject weer terug. Uiteindelijk komen we na ruim 13 km weer terug bij de auto.
Op de terugweg over de zandweg nog even een afslag genomen voor de Silvertip Falls. Hmm, geen echte parkeerplek vlak bij een uitzichtspunt. Dus parkeren we de auto langs de kant van de weg. Er vanuit gaande dat de waterval zeer dichtbij is laten we de meeste spullen in de auto achter en slaan te voet een klein paadje in. Na 10 minuten komen we 2 dames tegen die bessen aan het plukken zijn. We zitten wel op het goede paadje, maar het is nog bijna een half uur tot de waterval. Toch besluiten we om door te lopen/klauteren. De 200 m hoge waterval is inderdaad wederom de moeite van de inspanning waard. Op de weg terug naar de auto begint het te regenen. En je raadt het al; de regenkleding ligt dus in de auto...
Maar met de airco op maximaal om de kleren te laten drogen rijden we terug naar de asfaltweg en van daaruit nog naar de Spahats Falls. Ook fraai, ondanks de regen.

Zondag 18 augustus
Het is (nog steeds) bewolkt, maar gelukkig droog. In de morgen een korte wandeling naar Ray Mineral Spring en langs Alice Lake. We hadden vantevoren onze bedenkingen omdat we het volgende over de aanwezige muggenovelast gelezen hadden: "...in dit gebied is geen sprake meer van gewoon irritante speldenprikken, maar van regelrechte luchtaanvallen...". Gelukkig valt het in de praktijk mee (dat Off! spul werkt klaarblijkelijk best goed). De bron is erg klein, maar er borrelt inderdaad koolzuurhoudend water uit de kegel. Dit schijnt in het verleden te zijn gebruikt om rootbeer te bottelen. Alice Lake is aardig en het water is als een spiegel.
Daarna rijden we door tot het einde van Clearwater Valley Road, zo'n 60 km van Clearwater. Daar ligt het Clearwater Lake, waar we in een 2 persoons kajak ruim 3 uur op gepeddeld hebben. Zo ver van het begin van het park kom je nauwelijks nog mensen tegen en is het heerlijk rustig.
's Avonds gegeten op de ranch. Nog de nodige tips uitgewisseld met een Frans stel dat een vergelijkbare reis in omgekeerde volgorde (Calgary -> Vancouver) maakt. Zij hebben met name in de buurt van Jasper al behoorlijk veel wild gezien. Dus hopen wij dat wij ook nog het een en ander zullen zien als we morgen naar Jasper rijden.

P.S. Ik zal proberen de komende dagen meer foto's te uploaden. Dat is vanuit de huidige locatie, ivm een tergend traaaaaaag netwerk, geen doen.