Banff, Kootenay en Waterton Lakes NP's

Hoi,
ik heb nog een berichtje aan het vorige verslag toegevoegd met wat antwoorden op gestelde vragen. Hieronder volgt de laatste update van deze mooie reis. De rest van de foto's zet ik deze week er nog bij.


Vrijdag 23 augustus
Bij een plaatselijk tentje eten we ontbijt en bestellen meteen sandwiches voor de lunch. Dan op tijd op weg richting Lake Louise (wat ze hier een "toeristenval" noemen). Als we daar in de buurt komen, besluiten we om toch eerst even naar Moraine Lake te rijden (als we dat later in de middag nog willen doen is het daar waarschijnlijk hartstikke druk).
Bij Moraine Lake is het gelukkig toch nog rustig genoeg dat je min of meer ongestoord wat foto's kunt maken. Het is een prachtige omgeving en de kleur van het water is onwaarschijnlijk blauw; het is net of er de nodige blauwe verf in gekieperd is. Je kunt hier ook verschillende trails lopen, maar onze trail voor vandaag is bij Lake Louise zelf. Het is hier trouwens wel voor het eerst dat we een bord bij het begin van een trail zien dat je met minimaal 4 personen moet gaan wandelen. Doe je dit niet, dan loop je kans op een boete van CAD 5000 !
Daarna rijden we naar Lake Louise. Persoonlijk vinden wij Moraine Lake mooier en we begrijpen niet helemaal waarom dit nou zo'n toeristenmagneet is. Hoewel het bewolkte weer waarschijnlijk ook niet helpt. Vlak bij het meer ligt een heel groot hotel, waar naar het schijnt de goedkoopste kamer CAD 400 kost.
Hier beginnen we aan de "Plain of the six glaciers" trail. Eerst 2 km langs het meer voordat het pad naar boven gaat. Je loopt langs de Victoria (?) gletsjer naar boven. Na 6 km naar boven lopen kom je bij een soort theehuis uit, waar we op een bankje onze lunch nuttigen. De eerste regendruppels vallen. Vanaf de lunchplek zijn we nog verder (zo'n 1,6 km) naar boven gelopen, het laatste stukje over een niet onderhouden pad, een soort richel. Even van de omgeving genieten, maar het grijze weer help daar niet bij.
Daarna terug, waarbij we eerst even wat lekkers eten bij het theehuis (en tevens droog zitten, want het regent intussen behoorlijk). Gelukkig houdt het na een tijdje op met regenen en besluiten we deels via een andere route (High Line trail) terug te lopen.
Na de wandeling moeten we nog een stuk rijden tot onze overnachtingsplaats; Canmore.
De accommodatie is een sfeervolle Inn, meer een B&B met meerdere kamers. We sluiten de dag af met een groot ijs van de plaatselijke ijssalon, een omgebouwde schoolbus.

Zaterdag 24 augustus
We genieten van het ontbijt; omelet met toast, vers fruit en heerlijk gebak. Wel even balen als we van het tafeltje naast ons meekrijgen dat ze bij de riviercruise (op weg van Clearwater naar Jasper) veel beren gezien hebben. Die cruise hebben we uiteindelijk niet gedaan...
Dan nog even met de eigenaar gesproken; hij is jaren geleden gids geweest in Waterton, en voorziet ons van de nodige info. Eerste stop vandaag zijn de Hoodoo's; kalkstenen "kegels" aan de rand van Banff. Het kost wat moeite om ze te vinden (weer een voorbeeld dat het maar in 1 rijrichting staat aangegeven). Aardig om te zien, maar ook niet meer dan dat. Toch stoppen ook hier weer vele auto's en bussen. Maar wij willen vandaag met name Kootenay National Park bezoeken. Dit is een klein park (zeker in vergelijking met Jasper en Banff) en er loopt eigenlijk maar 1 grote weg doorheen (highway 93).
We willen eerst een wandeling maken in de Marbles Canyon. Dat gaat helaas niet door omdat er een grizzly beer van een karkas aan het eten is ergens op het pad. Parks Canada heeft het pad dus tot verboden gebied verklaard. Dan maar verder naar de Paint Pods. Ook daar is het pad gesloten; er is een brug weggeslagen door het slechte weer een aantal weken geleden. Op de mededeling wordt nog een alternatieve route voorgesteld met start vanaf Marbles Canyon, maar toen wist men nog niet dat er een grizzly zo nodig moest gaan dineren daar. De Numa Falls kunnen we wel bekijken; een kleine waterval. Een wandeling maken gaat echter niet omdat hier het pad is afgesloten vanwege de naweeën van een bosbrand. Wij zien onderweg hier en daar wat rookpluimen opstijgen en Kootenay heeft sowieso in het verleden al de nodige (zeer forse) bosbranden gekend. De gevolgen daarvan zijn duidelijk te zien. Het gebied staat bekend als "bliksem steeg" en een blikseminslag kan hier dus het begin zijn van een enorme brand.
We stoppen ook nog even bij Olive Lake. Door het niet kunnen doorgaan van een aantal geplande activiteiten arriveren we halverwege de middag al bij ons motel in Radium Hot Springs.
In het begin van de avond hebben we geluk; een groepje dikhoornschapen komt zich te goed doen aan de appelbomen die bij ons en het aanpalende motel voor de deur staan. De dieren gaan zelfs op hun achterpoten staan om van de bomen te eten.
Zoals de plaatsnaam al doet vermoeden zijn hier warmwaterbronnen. Die gaan we in de avond nog even bezoeken. Een uur ontspannen in water van 39 graden om bij te komen van de voorbije dagen.

Zondag 25 augustus
Vandaag onze langste reisdag met bijna 400 km voor de boeg; van Radium Hot Springs naar Waterton Park. We vertrekken rond 9 uur en maken net buiten het stadje al de eerste fotostop; de nevel hangt nog in de dalen en dat levert wel een aardig plaatje op.
Gelukkig is het gros van wat we moeten rijden 100 km-weg zodat we aardig opschieten.
We stoppen bij het bezoekerscentrum in Fernie, maar dat is gesloten. Er staat nog wel de oudste (houten) olieboortoren van British Columbia. Volgende stop in Sparwood, waar een enorme vrachtauto staat. Hij is in de mijnbouw gebruikt en was ooit de grootste ter wereld; in de laadbak passen 2 Greyhound bussen plus nog 2 pickup trucks!
We maken een langere stop bij het plaatsje Bellevue waar we een korte excursie doen in een ondergrondse kolenmijn. Als wij aan de tour beginnen (uitgerust met mijnwerkershelm met lamp erop) is het net rustig. We worden rondgeleid door Stephanie, oorspronkelijk uit Emmen die 14 jaar geleden met haar familie in Canada is gaan wonen. Ze spreekt nog redelijk goed Nederlands en vindt het erg leuk om ons een soort prive-rondleiding te geven.
Daarna nog ruim een uur tot aan de ingang van Waterton Lakes NP. We zijn goed en wel het park binnen gereden als Silvia een zwarte beer spot, vlak langs de weg! Voor we fototoestellen in stelling kunnen brengen steekt het dier voor onze auto de weg over en verdwijnt in de bosjes. Geen foto helaas, maar we hebben dan toch eindelijk een beer gezien.
In de namiddag wandelen we even door Waterton en doen wat inkopen en eten vroeg want we willen in de vroege avond nog even het park inrijden om wild te spotten. We rijden het stadje uit en zien al meteen een opstopping; een berenmoeder met jong. Lastig te zien en helaas verdwijnen ze voordat we een foto kunnen maken. Dan naar het Prince of Wales hotel om een foto te maken van de omgeving. Maar als we de parkeerplaats oprijden staat er een groepje mensen met allemaal een camera en/of verrekijker in de aanslag. Inderdaad: beren. Een zwarte moederbeer met jong. Hoewel vanaf flinke afstand, toch de eerste foto's en filmpje. Als we daarna een stukje verder rijden zit er weer een beer in de struiken, en is daardoor ook niet zo goed te zien.
We besluiten verder te rijden en komen, al onze verwachtingen overtreffend, nog meerdere beren tegen. Soms veraf, soms heel dichtbij (vlak langs de weg). Echt bijzonder om dit allemaal te zien. Als het te donker wordt om nog foto's te kunnen maken rijden we terug. We hebben zeker 10 beren gezien vandaag, echt ontzettend gaaf!!

Maandag 26 augustus
De laatste wandeldag vandaag. We wilden eigenlijk de Carthew-Alderson trail lopen, maar de weg die naar het beginpunt voert is door zware regenval een paar maanden geleden op meerdere plaatsen weggeslagen. Maar er is een fraai alternatief: de Crypt Lake trail. We moeten met de boot naar het beginpunt. Het is best druk; zo'n 40 mede-wandelaars, waaronder ook een man uit Californië die we op de Iceline trail al tegen waren gekomen (en gesproken hadden). Het is slechts een kwartiertje varen naar het beginpunt. Vlak voor we daar zijn, zien we nog een volwassen zwarte beer met 2 jonge beren langs de rand van het water struinen, waarop de man van de boot vraagt of we allemaal nog wel van boord willen. Tuurlijk!
De trail is bijna 9 km lang (enkele reis); meestal een vrij smal pad, vrijwel continu stijgend met hier en daar een vlak stuk. Totale hoogteverschil is 700 m. Bijna op het eind is het nog even spannend als je via een smalle ladder door een kleine tunnel moet. Rugzak af en voorzichtig, in elkaar gedoken, voetje voor voetje vooruit bewegend. Aan het andere eind van de tunnel wacht nog een hindernis; een redelijk smalle richel maar gelukkig zit er aan de rotswand een staalkabel waar je je aan vast kunt houden. Daarna is het nog een klein stukje en na 2 uur en 40 minuten bereiken we Crypt Lake. Wederom een hele mooie omgeving; het meer wordt bijna geheel omringd door steile bergwanden. Een klein stukje van het meer en omgeving ligt trouwens in de USA; je kunt dus zonder douane te passeren even een ander land bezoeken.
Na uitgebreid de tijd genomen te hebben voor de lunch beginnen we iets voor 1-en weer aan de weg terug. We willen de boot van 4 uur halen en dalen gaat bij ons wat moeilijker dan naar boven lopen. We nemen deels een andere weg, langs een waterval, maar blijkt deels achter de struiken/bomen verscholen te gaan. We zijn uiteindelijk rond kwart voor 4 bij de steiger. Het aantal mede-wandelaars is nu een stuk kleiner, dus de rest moet de boot van half 6 halen.
In Waterton is de eerste stop de plaatselijke ijszaak, waar we onszelf trakteren op een ijs met 2 "bolletjes" die hier zo groot zijn dat je ongeveer 20 minuten over dit "medium-size" ijsje doet. Vroeg in de avond gaan we eten in de Trappers Mountain Grill. Na al op verschillende plaatsen tijdens deze reis rondgekeken/gevraagd te hebben naar een bierglas van een lokaal bier, had ik hier geluk. Bij het afrekenen hoorde de dame mijn verhaal en zei spontaan: "but I can help you with that" en gaf me spontaan 2 glazen mee!
Natuurlijk zijn we ook nog even op "berenjacht" gegaan; uiteindelijk hebben we er weer 4 gezien.

Dinsdag 27 augustus
We zijn de eerste klanten om iets over 7-en in een plaatselijk café voor het ontbijt. We hebben nog de nodige km's te rijden dus om kwart voor 8 is alles ingepakt en gaan we op weg; de laatste etappe, met onze Chevrolet Malibu, van Waterton naar Calgary.
Na een kleine 3 uur rijden zijn we in Calgary. Als schaatsliefhebbers willen we natuurlijk nog wel even de Olympic Oval bekijken. Waar we die kunnen vinden staat niet echt goed aangegeven, maar als we een beetje rondrijden over het universiteitsterrein staan we plotseling toch zo ongeveer voor de deur. Natuurlijk even naar binnen geweest. Het is zomer (stralend weer, temperatuur vandaag zo'n 22 graden) maar er ligt ijs en er wordt druk getraind (door een Aziatisch team). Even een paar foto's maken en rondkijken. Natuurlijk veel info over de prestaties van de Canadese schaatsers en schaatssters maar we lezen ook een stukje over de 3 gouden medailles van Yvonne van Gennip tijdens de Olympische Spelen van 1988.
Daarna nog even snel shoppen en dan door naar het vliegveld waar we de auto inleveren en dan naar de terminal lopen om in te checken. De 8 uur durende vlucht verloopt vlotjes en om kwart voor 8 hedenmorgen landt het vliegtuig op Schiphol.

Samengevat: iets meer dan 3500 km autorijden en de nodige km's wandelen in de provincies British Columbia en Alberta hebben ons door prachtige omgevingen gevoerd. Als je van natuur en wandelen houdt: go for it!!