Heenreis en Paro

Hallo lezers en lezeressen,
onze verre reis gaat dit jaar naar Bhutan. Het is een koninkrijk ter grootte van Zwitserland en ligt ten oosten van Nepal tussen India en China. Het heeft zo'n 700.000 inwoners en bij wet is geregeld dat minimaal 60% van het land bos moet zijn (is nu 70%). Het staat bekend om het Gross National Happiness, oftewel Bruto Nationaal Geluk (i.p.v. Product). Het welzijn en welbevinden van de inwoners is dus belangrijk. Nog een bijzonder kenmerk is dat de verkoop van tabak verboden is!
We hopen jullie weer met een aantal reisverslagen op de hoogte te houden van onze belevenissen in een nieuw ver en toch ook wel vreemd land.
Veel leesplezier (en reacties stellen we op prijs)!

31 oktober
Ruim op tijd op Schiphol voor het inchecken. Boarding passes voor de eerste 2 vluchten; van Amsterdam naar Moskou en van Moskou naar New Delhi. In Amsterdam wordt al het visum voor India gecontroleerd, waarbij de medewerkster die ons hielp nog nooit een eVisa voor India had gezien (bestaat nog maar 3 jaar...). Vlucht naar Moskou vertrekt rond 13:00. Als we bijna in Moskou zijn, gaan de schermpjes uit en kun je niet meer zien hoe ver/lang het nog is. Dan weet je meteen hoe laat het is en we landen dus met enige vertraging en blijven dan ook nog een tijdje op het platform staan alvorens we bij een gate zijn. Van onze anderhalf uur overstaptijd is daarmee al een stuk kleiner geworden. Normaal kun je via transit direct naar je volgende gate, maar in Moskou vindt men het nodig om toch het paspoort te controleren. Gelukkig is onze gate vlak na de paspoortcontrole. Vlucht naar New Delhi duurt bijna 6 uur en verloopt redelijk voorspoedig (service aan boord vind ik persoonlijk wat minder).

1 november
Het is half 5 in de nacht, dus 1 november, als we in Delhi landen. Er is een hele rij loketten waar je met een eVisa terecht kunt. Bij een aantal zitten ook beambten, maar tot aankomst van onze vlucht, hebben die volgens mij niks te doen. Stempels in het paspoort en bagage ophalen die gelukkig, ondanks de korte overstaptijd, toch mee is gekomen. Nu even zoeken hoe verder, want onze volgende vlucht vertrekt pas over 6,5 uur. De vertrekhal komen we nog niet binnen omdat een beambte zegt dat dan de tijd korter dan 6 uur moet zijn. Alternatief is om een hotelkamer te boeken (kan per uur), maar daar is geen plek meer. In de aankomsthal hadden we ook een plek gezien waar je een ruimte kon huren en die hebben gelukkig nog plaats. Voor 3 uur een kleine kamer met 2-persoonsbed en badkamer gehuurd. Toch een stuk prettiger dan een of andere hal. We krijgen zelfs een wake-up call (hoewel ik niet veel geslapen heb, maar Silvia gelukkig wel). Nu mogen we de vertrekhal wel binnen, maar een baliemedewerker vertelt ons dat de balie voor onze vlucht naar Bhutan 3 uur voor vertrek open gaat. Nog een half uur wachten. Er zijn genoeg mensen in India en die moeten klaarblijkelijk allemaal wat te doen hebben dus voordat de balie opengaat hebben zich genoeg mensen daarmee bezig gehouden. Inchecken zelf gaat ook niet echt / echt niet vlotjes; onze visa voor Bhutan worden letter voor letter vergeleken met de paspoort-gegevens. Maar we krijgen dan uiteindelijk onze boarding passes en, omdat we zo vroeg zijn, gelukkig aan de linkerkant van het vliegtuig (met mooi uitzicht op bergen in de Himalaya).

Het is minder dan 2 uur vliegen, de Mt. Everest is voor een groot deel in wolken gehuld, en het laatste stukje is met de nodige bochten (vliegveld ligt tussen de bergen). Het is 14.40 uur (lokale tijd, 5 uur later dan in NL) als we veilig aan de grond staan in Paro. Het gaat soepeltjes bij de douane. Het wachten op de bagage duurt even maar ook die is in Bhutan gearriveerd. Buiten bij de aankomsthal maken we kennis met onze gids Sonam en chauffeur Choki voor deze reis. Reizen op eigen houtje gaat niet in dit land. Je betaalt een (stevig) bedrag per persoon per dag. Daarvoor krijg je een auto met chauffeur, een gids, overnachtingen en 3 maaltijden per dag. Zal wel even wennen zijn.

Choki rijdt ons naar Paro, alwaar we even wat drinken en de mede-eigenaar van de reisorganisatie ontmoeten. Daarna naar het hotel waar we tijd voor onszelf hebben. Het avondeten nuttigen we in het hotel (wordt meestal gedaan hebben we gelezen en het avondeten is meestal in buffetvorm). Om 21.30 uur gaat letterlijk en figuurlijk het licht uit; eerst eens flink slaap inhalen.

2 november
Na een goede nachtrust gaan we om 8 uur ontbijten (blijkt ook in buffetvorm te zijn). Daarna op pad; eerst naar het National Museum. Het oorspronkelijk gebouw (grote toren uit 17e eeuw) wordt nog gerestaureerd na aardbeving in 2011. Er staat een ander gebouw bij met een expositie over cultuur en geschiedenis van Bhutan. Wel aardig. Daarna naar de Paro Dzong. Een Dzong is van oudsher een fort, maar wordt tegenwoordig als kantoorruimte en/of klooster gebruikt. Best indrukwekkend. Zeker het tempelgedeelte (Bhutan is overwegend Bhoedistisch), maar je mag daar helaas geen foto's maken. Lunch gebruiken we in Paro in een klein restaurant wat ingericht is op het ontvangen van toeristen. Die zie je hier trouwens wel, maar het zijn geen hordes gelukkig :).

Na de lunch gaan we naar de Drukyel Dzong (die helaas afgebrand is). Ernaast wordt al druk gewerkt aan een nieuwe. Op de terugweg naar Paro stoppen we bij de oudste tempel van Bhutan: Kyichu Lhakhang, gebouwd in 659 na Christus. Ook indrukwekkend; er zitten hier ook monikken gebeden te prevelen. Eromheen ligt een tuin in wording, ook de moeite waard.
We zijn om 3 uur al terug in het hotel. Het lijkt echt een "onthaast" vakantie en daar waren we allebei wel aan toe. Maar zo vroeg "niks" doen is niks voor ons dus gaan Silvia en ik nog een rondje lopen. Tussen de rijstvelden door (die rijst is vorige maand geoogst) naar een verharde weg die vervolgens door een paar dorpjes/nederzettingen loopt en eindigt in Paro. We komen nog langs een soort oefencircuit voor leren autorijden. Het valt hier wel mee met de hoeveelheid verkeer maar ik hoop dat de lessen toch iets verder gaan dan rondjes rijden... Vanuit Paro langs een grotere weg terug naar ons hotel. Tijd om dit eerste stukje te typen :).

Om 19:00 worden we door Sonam en Choki opgehaald; we eten vanavond in een restaurant in Paro. In Paro eerst nog proberen pinnen, maar beide pinautomaten werken niet met een Europese pas. Gelukkig wil Sonam de frisdrank en het bier wel voorschieten :)
Na het avondeten nog even een stop bij de Paro Dzong die nu mooi verlicht is. Dan terug naar hotel om de spullen te pakken voor de Drukpath trekking de komende 5 dagen. Daarom zal het wel een kleine week duren alvorens het volgende verslag er is.