Van Salt Lake City naar Page

17 februari - Arches National Park
Tijdens het ontbijt zien we dat het verkeer op verschillende plekken een chaos is. Er zijn veel ongelukken gebeurd door de gladheid. De snelweg naar het zuiden die wij wilden nemen is zelfs helemaal dicht om ergens de ravage op te ruimen. Als we willen vertrekken moet ik eerst de ruiten krabben; er zit een soort ijsregen op. Als dat ook op de weg ligt, wordt het nog "leuk".
Via een alternatieve lokale route gaan we op weg. Het gaat langzamer dan op de snelweg maar op zich rijdt het toch redelijk door. Ten zuiden van het ongeluk van vanmorgen komen we weer op de snelweg en daar schiet het lekker op. Maar zodra we deze weg verlaten om verder te gaan op een normale grote weg is de pret voorbij. De weg gaat door de bergen en er lijkt wel een dun laagje ijs te liggen. Zeker waar de zon nog niet het wegdek heeft opgewarmd. Met enige regelmaat gaat het langzaam totdat we op een gegeven moment helemaal stil staan. Als we dan uiteindelijk weer verder kunnen, schiet het pas weer op zodra we uit de bergen zijn.
Door alle verkeersellende zijn we pas om half 2 bij het visitor center van Arches National Park (NP).
We rijden eerst naar het eind van het park. Van daaruit wandelen we naar de Landscape Arch; een indrukwekkend grote, relatief smalle, boog. Er ligt op de nodige plekken sneeuw/ijs, zelfs op de paden dus het is op die plekken goed oppassen. De middag is veel te kort om alle bogen te bezoeken, sommmige kun je alleen bereiken na een korte danwel lange wandeling, in verschillende moeilijkheidsgraden.
Desalniettemin bezoeken we achtereenvolgens nog Navajo Arch, Pine Tree en Tunnel Arches, Delicate Arch om te eindigen bij de zogenaamde "Windows section" van het park. Hier zien we nog de Parade of Elephants rotsformatie en de bogen Double Arch,
North en South Window en de Turret Arch. Dan is de zon al onder aan het gaan. In het donker rijden we terug naar de ingang van dit fraaie park waarbij wij met name de Landscape Arch en Double Arch het indrukwekkenst vonden.
Vanaf de ingang is het nog een klein stukje rijden naar ons motel in Moab.

18 februari - Canyonlands National Park
Vandaag staat een gedeelte van dit enorme (ruim 1300 vierkante km) park op het programma; Island in the Sky Vanaf Moab is het zo'n 50 km rijden tot de ingang van dat deel van het park. Daar is niemand aanwezig in het hokje en een bericht op het raam verzoekt de bezoeker om zich te melden (en te betalen) bij het bezoekerscentrum een paar mijl verderop. Het is iets na 9 uur als we daar arriveren. We vragen een ranger om advies voor een bezoek van een hele dag. Dat krijgen we natuurlijk, waarbij rekening gehouden wordt met de stand van de zon voor optimale foto's. Eerste stop is Mesa Arch; die zie je meestal op de foto's als je zoekt op de naam van dit park. Dat is dan vaak een foto van de zonsopkomst, maar dan hadden we HEEL vroeg moeten vertrekken. Vanaf de parkeerplaats is het een stukje lopen en als we bij de boog aankomen zien we een bijzonder mooi uitzicht; de boog vormt als het ware een kader voor het landschap er achter. En er is op dat moment verder niemand, dus alle tijd om foto's te maken. Een kwartier later komen er nog 3 mensen aan. En dan te bedenken dat hier over een maand of 2, 3 dagelijks hele hordes komen.
Tweede stop is de Upheaval Dome. De geleerden zijn er nog niet over uit hoe dit grote gat is ontstaan. Meest recente onderzoek wijst op een meteoriet inslag. We maken een wandeling naar twee verschillende uitzichtspunten. De ietwat groenige kleur van de rotsen in het midden van de krater steekt schril af tegen de roodbruine randen. Vervolgens bezoeken we achtereenvolgens de uitzichtsplekken Green River Overlook, Buck Canyon Overlook en Grand View Point Overlook. Stuk voor stuk zeer fraaie vergezichten, zeker als je vanaf de parkeerplaats naar de rand van zo'n uitzichtspunt loopt en dan opeens een enorme wijdse blik op een bizar gevormd stuk natuur werpt. Bij de Grand View Point Overlook maken we een wandeling langs de rand. Na al dat natuurspektakel rijden we terug naar het noorden waar we nog een korte wandeling naar en op Whale Rock doen.
Tot slot keren we terug naar Green River Overlook en wachten op en genieten van de ondergaande zon. Diep onder de indruk van al het moois vandaag rijden we terug naar Moab.

19 februari - Monument Valley
De eerste stop is (rond kwart voor 10) bij Newspaper Rock; een rotswand waarin vele afbeeldingen zijn gekerfd/gekrast. De oudste dateren van voor het jaar 0 tot omstreeks 1300 na Christus. De volgende stop een uitzichtspunt dat we ook via een binnendoor weg zouden moeten kunnen bereiken. De weg is geasfalteerd dus dat zou moeten kunnen. Naarmate we verder rijden op deze weg begint deze ook gestaag te stijgen. Ligt er aan het begin alleen wat sneeuw links en rechts van de weg, gaandeweg ook steeds meer op de weg. De sneeuw is meer ijs en op een ijsbaan die nog steeds verder omhoog gaat lukt het op een gegeven moment niet meer. Zelfs een flink stuk achteruit moeten rijden totdat een verantwoorde plek is gevonden om te keren. Geen uitzichtspunt meer bekijken dus.
We vervolgen onze weg over de grote weg naar het zuiden en komen kort na het middaguur in het plaatsje Bluff alwaar we het Bluff fort kort bezoeken. Geen fort in militaire zin, maar een verzamelplek waar lang geleden de pioniers zich hebben gevestigd. Jammer, dat we niet meer tijd hebben want een uitgebreider bezoek van dit museum was volgens mij wel de moeite waard geweest.
De autorit gaat verder en op een gegeven moment zie je zeker 50 km verder aan de horizon de eerste silhouetten van Monument Valley verschijnen. Als je een stuk dichter bij bent zijn er vele plaatsen langs de kant van de weg om te stoppen. Dat wordt dus ook gedaan, waarbij sommigen een foto willen hebben terwijl ze midden op de weg liggen met de beroemde Valley op de achtergrond (wij zijn gewoon blijven staan..). Het is van veraf al indrukwekkend dus de verwachtingen zijn hoog (Monument Valley staat op mijn "bucket list").
Monument Valley is Navajo gebied en je moet entree betalen om de Valley van nabij te bekijken. Na het betalen van de entree mag je met je auto een ronde door het gebied rijden. Wij doen een jeep tour van 2,5 uur en het voordeel is dat je gids je ook over prive paden naar andere delen van het gebied brengt. Voor sommige zal het wellicht niet meer zijn dan rotsen met een of andere vorm, maar wij vonden het zeer de moeite waard. Zowel van dichtbij als de vergezichten. In het verleden zijn hier de nodige (western) films opgenomen, waarvan 5 met John Wayne.
Na de tour nog een klein stukje rijden naar onze lodge, waarbij alle kamers uitzicht hebben over Monument Valley. Met de ondergaande zon kleurt alles langzaam steeds roder, een prachtig uitzicht. Het avondeten gebruiken we in het restaurant van de lodge. Indachtig het filmverleden wordt in de lodge elke avond een film met John Wayne vertoond, maar dat laten we aan ons voorbij gaan.

20 februari - Antelope Canyon
Bij het openmaken van de gordijnen iets na half 7 is er al iets van ochtendgloren te zien, waarbij de silhouetten van Monument Valley fraai afsteken. Snel aankleden en uiteindelijk toch nog besloten om een klein stukje met de auto te gaan naar een plek waar een beter uitzicht is. Langzaam wordt het lichter en verschijnt de zon net boven de horizon en begint aan de klim van de dag; een mooi plaatje.
Het ontbijt en lunch kopen we bij de supermarkt en we gaan op tijd op weg naar Page. De route is enigszins eentonig vandaag, maar gelukkig niet heel lang. Na een korte stop in Page rijden we naar het verzamelpunt voor de wandeltocht door Lower Antelope Canyon. Hier krijgen we voor het eerst toch echt te maken met een behoorlijk aantal toeristen (later horen we dat in het hoogseizoen gemakkelijk het dubbele aantal bezoekers van de partij is, pfff). Deze tocht van een uur loopt door een nauwe kloof met prachtig gevormde rotswanden. Het zijn een soort golven die zich in de loop van tientallen miljoenen jaren gevormd hebben. Het is een bijzonder kleurig schouwspel en als je weet waar je overal moet kijken en fotograferen zie je vormen die een bekend iets voorstellen. Gelukkig weet de gids precies waar je moet gaan staan en is hij ook gaarne bereid om de foto's voor jou te maken met je toestel. Met 10 personen in de groep duurt dat z'n tijd.
's Middags doen we een vergelijkbare wandeltocht door de Upper Antelope Canyon. Waar de Lower Antelope Canyon zich "ondergronds" bevindt, is de Upper Antelope Canyon "bovengronds". We zijn met 6 personen en 1 gids, maar er zijn wel veel groepjes dus het is een beetje file lopen. De kleuren zijn minder intens (komt ook door de stand van de zon), maar het is nog steeds een lust voor het oog.
Na afloop van deze wandeling rijden we een kort stuk naar de Horseshoe Bend; een beroemde plek, waar de Colorado rivier een hoefijzer-achtige bocht maakt. Ook hier relatief veel toeristen en het is een plaatje (waar je eigenlijk een breedhoeklens voor nodig hebt om het geheel goed op de foto te krijgen).
Tenslotte terug naar Page, naar ons hotel de komende nacht.