Van Death Valley naar Salt Lake City

25 februari - Death Valley naar Zion NP
Het is de langste reisdag, dus vroeg op. Maar voordat we dit bijzondere park verlaten rijden we naar Dante's View. Het is een omweg voor ons, maar het staat op de eerste plek van "Things to do in Death Valley". Vanaf de hoofdweg door het park is het 13 mijl naar de parkeerplaats. De zon schijnt, de lucht is wederom strak blauw en het waait zeer stevig. Het uitzicht is magnifiek; dit hadden we niet willen missen. Zo'n 1700 meter beneden je zie je Badwater en de zoutvlakte liggen. Het mooiste is echter dat je tientallen kilometers de vallei in kunt kijken.
Daarna 13 mijl terug tot de hoofdweg en dan begint de lange reis naar Zion National Park. We beginnen in Californie, doorkruisen achtereenvolgens Nevada en een klein stukje Arizona om uiteindelijk weer in de staat Utah te komen. Daarbij passeren we ook weer een tijdgrens; we zitten nu weer op Mountain Time (8 uur vroeger dan in NL, we "verliezen" dus een uur vandaag).
Rond 4 uur plaatselijke tijd arriveren we dan eindelijk bij het bezoekerscentrum van Zion National Park. De omgeving is prachtig en die gaan we morgen te voet van dichtbij bekijken. We winnen advies in van een ranger over welke wandelingen in aanmerking zouden kunnen komen. Ondanks de lange reis vandaag, besluiten we om toch nog met de auto naar het eind van de Zion Canyon Scenic Drive te rijden. Daar, bij de "Temple of Sinawava", begint de Riverside Walk (3,5 km retour). Toch lekker om nog even een uur de benen te strekken.
Op de terugweg naar de uitgang van het park en het aanpalende Springdale (waar onze accommodatie ligt) is het genieten van de hoge rotswanden die langzaam steeds intenser kleuren door de ondergaande zon.
Na het avondeten nemen we de opties van de wandelingen door en maken de keuzes voor morgen. De beroemdste/beruchtste wandeling is Angels Landing. Na er wat over gelezen te hebben (lopen over smalle richels langs diepe afgronden, klimmen/dalen gebruik makend van kettingen en zo) laten we deze uitdaging voor wat ie is.

26 februari - Wandelen in Zion NP
Om half 7 gaat de wekker. Na ontbijt wandelspullen pakken en op weg. Nog even bij een winkel Superfood wraps gekocht als lunch voor vanmiddag. Van daar is het maar een paar minuten tot de ingang van het park en we rijden meteen door naar het beginpunt "The Grotto" waar het startpunt van een aantal wandelingen is.
Advies van de ranger was om te proberen rond 8 uur bij het begin van de te lopen trail te zijn in verband met beperkte hoeveelheid parkeerplaatsen. Bij aankomst blijken er op de hoofdparkeerplaats nog maar 2 plekken vrij. Precies op tijd dus.
De temperatuur op dit tijdstip in de ochtend is van dien aard dat muts en handschoenen ook nodig zijn.
De bedoeling was om te beginnen aan de Kayenta Trail + Upper Emerald Pool trail. Op de parkeerplaats raak ik in gesprek met een Amerikaanse en de Angels Landing trail komt ter sprake. Zij zegt dat het enge stuk pas op het eind is en dat het eerste stuk, tevens eerste deel van de West Rim Trail, goed te doen is.
We besluiten om het er dan toch maar op te wagen. Het pad is inderdaad prima te belopen; het is grotendeels een betonnen pad. Het is een stevige kuitenbijter en via de nodige haarspeldbochten loop je naar boven. Na bijna een uur stijgen komen we bij Scout Lookout. Naar links gaat de West Rim Trail verder en naar rechts kom je bij het beginpunt van Angels Landing. We blijken niet de enige te zijn die tot hier gaan. Het uitzicht vanaf de Scout Lookout is al bijzonder fraai. Om nu nog halsbrekende toeren uit te gaan halen om nog verder te gaan is beter besteed aan anderen.
Dezelfde weg terug gaat iets sneller. Gelukking hebben we de wandelstokken meegenomen en dat helpt goed bij het afdalen.
Na een korte pauze beginnen we rond half 12 dan alsnog aan de Kayenta+Upper Emerald Pool Trails. Een stuk minder steil gelukkig, maar wel wat drukker (kan ook met tijdstip te maken hebben). Bij de Upper Emerald Pool aangekomen ligt er nog een beetje sneeuw. Dat wil iedereen natuurlijk op de foto hebben. Na bijna 2 uur zijn we weer bij de parkeerplaats waar we in het zonnetje de rest van de lunch opeten.
We rijden via de Scenic Drive nog naar een paar plekken om foto's te maken, alvorens terug te keren naar het bezoekerscentrum.
Daar beginnen we rond 3 uur nog aan de Watchman Trail. Deze voert ons uiteindelijk naar een uitzichtspunt met zicht op Springdale en het begin van Zion Canyon. Rond 5 uur zijn we weer terug bij de auto en rijden we naar onze accommodatie. Met al die wandeluren vinden we dat we wel wat verdiend hebben en als beloning kopen we bij een soort patisserie ieder 3 stukken fudge. Vast niet gezond, maar wel erg lekker!

27 februari - Van Zion naar Bryce Canyon
In de vroege morgen rijden we eerst naar de plaatselijke supermarkt om wat spullen voor de lunch te kopen; je kunt hier je sandwich/wrap naar wens samen laten stellen. Van daaruit naar het park waar we niet de Scenic Drive nemen, maar de weg richting Bryce Canyon. Deze weg slingert zich gestaag naar boven en voert ons door een mijl lange tunnel. Direct na de tunnel is een kleine parkeerplaats waar we de auto parkeren. Hier is het begin van de Canyon Overlook Trail. Deze trail brengt ons naar een uitzichtspunt over Pine Creek Canyon en het eerste stuk van Zion Canyon. Wederom een mooi uitzicht. Tevens zie je in de verte de auto's de weg naar boven, naar de tunnel nemen. Na een klein uur zijn weer terug bij de auto en rijden een kort stukje naar Checkerboad Mesa; een berg waarvan een flink deel verdeelt is in een soort vakjes, een speling der natuur.
We laten Zion NP nu achter ons en rijden in bijna 2 uur naar Bryce Canyon National Park. Het laatste stuk gaat gestaag naar boven en we passeren Red Canyon. Dat ziet er al fraai uit. Dat de omgeving naast de rode rotsen ook steeds meer sneeuw bevat draagt zeker aan het plaatje bij. Rond het middaguur arriveren we bij het bezoekerscentrum alwaar we aan een ranger advies vragen voor vanmiddag en morgenvroeg. We willen ook graag een trail lopen IN de canyon en een wat langere wandeling vinden we ook niet erg. Zijn persoonlijke voorkeur gaat uit naar de "Figure-8 Combination". Dit is een combinatie van de Queen's/Navajo Combination en de Peekaboo Loop. Categorie: inspannend, duur: 4-5 uur. De zon gaat na 6 uur onder dus dat zouden we moeten kunnen halen.
Rond half 1 parkeren we de auto bij Sunrise Point. Stokken en "spikes" mee, dagrugzak om en we lopen naar de de start. Waaaaaauw, wat een GEWELDIG uitzicht. Echt ongelofelijk mooi. Het zal ergens november vorig jaar zijn geweest toen ik een mailing zag met een foto van Bryce Canyon in de sneeuw. Met de gedachte "hmm, zou het niet wat zijn om in de winter naar de USA te gaan?". En nu staan we hier bij een uitzicht waar geen plaatje recht aan kan doen.
Vanuit Sunrise Point dalen we af naar de Canyon. Het pad is soms goed begaanbaar, soms modder (klei-achtig, dus je zeult zo wat extra gewicht mee). Vaak ligt er ook nog sneeuw of ijs. We lopen langs/tussen de hoodoos; dit zijn de kenmerkende pilaren van Bryce Canyon. In de lager gelegen delen ligt een aardig pak sneeuw en als je niet precies op het "paadje" loopt waar anderen al eerder gelopen hebben zak je zo tot je knieen we in de sneeuw.
Na 5 uur wandelen met vele fotostops zijn we weer terug bij de auto. We rijden een klein stukje naar Sunset Point om nog na te genieten van de wandeling met uitzicht op een stukje Bryce bij een ondergaande zon.

28 februari - Van Bryce naar Salt Lake City
Na het ontbijt rijden we eerst naar het eind van de Scenic Drive (18 mijl) in het park, naar uitzichtspunt Rainbow Point. Daar begint ook een korte wandeling, de Brislecone Loop. Aangezien dit stuk minder belopen is dan de trails waar we gisteren waren is de kans op wegzakken in de sneeuw groter. En dat gebeurt dus met enige regelmaat. We hebben nog geluk dat er een groep sneeuwschoenwandelaars heeft gelopen zodat er toch enigszins een "pad" is. Dat "pad" blijkt later niet helemaal de Loop te volgen. Het is geen doen om zelf dan maar een pad te creeeren want dan zak je bij elke stap weg. Het eerder genoemde pad komt uit bij Yovimpa Point en vanaf daar lopen we via een schoongemaakt betonnen pad terug naar de auto.
We rijden terug richting bezoekerscentrum waarbij we bij de verschillende uitzichtspunten stoppen om daar natuurlijk even van het uitzicht te genieten en foto's te maken. In de winter zijn niet alle wegen berijdbaar en dus ook niet alle uitzichtspunten bereikbaar. De meeste gelukkig wel. Met name Natural Bridge, Bryce Point en Inspiration Point vinden we errug mooi.
Het is al begin van de middag als we al dit moois achter ons laten. Voordat we echter beginnen aan de lange rit naar SLC gaan we naar Mossy Cave. Hier voert een korte wandeling naar een soort grot en een waterval. We hadden gisteren van de ranger begrepen dat het een waterval van ijs zou zijn en die wilden we natuurlijk wel zien.
Bij de trail dus eerst naar de grot. Totaal onverwacht zien we hier een ijssculptuur met een soort stalagtieten en stalactieten; heel mooi. De waterval daarentegen was niet meer dan een miezerig stroompje. Klaarblijkelijk hadden we de ranger niet goed begrepen. De ijssculptuur maakte de trip desondanks meer dan de moeite waard.
Om half 3 beginnen we dan aan de lange autorit naar SLC, waar we uiteindelijk om 7 uur bij onze accommodatie in West Valley City (voorstad van SLC) aankomen.