Jungle, Banos, Chimborazo

De site lag er een paar dagen uit, dus met enige vertraging het tweede verslag.

Zaterdag 2 augustus
Vanuit Quito vervolgen we de reis. Het is vandaag een reisdag maar in de morgen is er wel een relaxte stop bij de warmwaterbronnen van Papallacta. Het warme water komt van een nabijgelegen vulkaan en sommige baden zijn gewoon te heet om er in te kunnen. In de middag rijden we verder oostwaarts; de omgeving wordt steeds groener en we rijden langzaam het tropisch regenwoud in. Volgens onze chauffeur Wilson was er 3 jaar geleden alleen een zandweg, maar nu zijn grote stukken geasfalteerd. Dit heeft alles te maken met de oliewinning. Dit is momenteel een groot discussiepunt in de Ecuadoriaanse politiek; in hoeverre moet je dit toestaan in unieke natuurgebieden.
Net als in verschillende Afrikaanse landen zijn ook hier de Chinezen bezig; zij leveren materieel (en vaak zelfs de mensen) voor de aanleg van de wegen. Ook bij het winnen van de olie hebben ze een hele dikke vinger in de pap. Ze krijgen naar verluidt zelfs 80% van de inkomsten...
In de namiddag arriveren we bij de Chontayacu rivier. De bus blijft achter en wij nemen alleen bagage voor de komende 2 nachten mee. Alvorens aan boord van 2 lange kano's te gaan krijgen we allemaal een paar laarzen. De maat hadden we eerder deze reis op moeten geven, maar ze vallen over het algemeen nogal groot uit.
De kanotocht gaat eerst over een grote rivier en het laatste stuk over smallere stroompjes. Omdat er op plekken (te) weinig water stond mochten de mannen de kano verlaten om mee te duwen...
Het is al donker als we bij de Yacuma Ecolodge aankomen. We krijgen per stel een hut toegewezen. Die ziet er prima uit; zelfs met eigen douche en toilet. Het avondeten smaakt ook prima. De avondrust wordt door de meesten vroeg opgezocht; maar ik denk dat iedereen toch nog een tijd naar alle regenwoudgeluiden heeft zitten luisteren. Wij in ieder geval wel.

Zondag 3 augustus
Na een prima ontbijt (zelfs met pannekoeken) hebben we in de morgen een korte wandeling door de jungle gemaakt. De laarzen komen hier goed van pas, want het is her en der nogal een modderige aangelegenheid. We zien hier helaas weinig dieren, maar daar is de groep eigenlijk ook te groot voor. Maar zo'n wandeltocht door een regenwoud blijft toch wel leuk.
Na de wandeltocht kunnen we nog even laten zien of we met een (2m lange) blaaspijp uit de voeten kunnen. Het lukt 2 reisgenoten om het doel te raken, nog even oefenen dus.

In de middag gaan we weer met de kano's de rivier op. Eerst stoppen we op een plek waar ons getoond wordt hoe je goud kunt pannen. Nu hebben we zulke demonstraties ook op andere plekken op deze aardbol wel eens gezien, maar deze keer kwam er warempel echt goudstof te voorschijn. Maar gezien de hoeveelheid werk loont het klaarblijkelijk niet de moeite om hier echt werk van te maken.
Als we met de kano's een heel stuk stroom opwaarts gevaren zijn, kunnen diegenen die dat willen (en daar horen wij natuurlijk ook bij) met een tractorband de rivier af zakken. Dat is best gaaf en al genietend van de omgeving dobberen we met een redelijke snelheid stroomafwaarts. Na een klein half uurtje worden we weer opgepikt door de kano's. Omdat de zon al onder aan het gaan is, is er helaas geen tijd meer voor het piranha-vissen (voor de duidelijkheid: die zitten op een andere plek dan de rivier waar we op gedobberd hebben, althans zo werd ons verteld).

Maandag 4 augustus
Voor het ontbijt nog even bij de aanlegplek gaan kijken. Gisteren had ik mijn zonnebril uitgeleend en die was kwijt bij aankomst. Wonder boven wonder was hij deze morgen gevonden, in het water nota bene.
Na een goed ontbijt moeten we al weer afscheid nemen van deze mooie plek, daar hadden we graag nog een dag langer doorgebracht. We varen terug naar de plek waar de bus staat en gaan weer op weg. Ook deze dag is voornamelijk een reisdag.
In de middag maken we nog een uitgebreide stop bij de watervallen van Rio Verde. Zeer fraai. Hoewel de meesten zich er niet aan waagden, kon je door wat kruip en klauterwerk bijna achter de waterval komen. Maar omdat ik geen regenkleding aan had, ben ik meteen weer terug gegaan. Vervolgens met de bus verder naar Banos, waar we 2 dagen naar eigen inzicht kunnen besteden.

Dinsdag 5 augustus
Het miezert buiten als we gaan ontbijten. De bewolking hangt laag en er is van de omringende bergen weinig te zien. Vandaag en morgen zijn dagen die eenieder naar eigen inzicht kan invullen. Dus wel een beetje balen dat het weer niet al te best is. Om 10 uur horen we meer over de mogelijkheden en voor een aantal activiteiten (bv. raften) moet op tijd ingetekend te worden. Ik gebruik de tijd om eindelijk het eerste deel van het reisverslag af te maken en op internet te zetten.
In de middag genieten we van een late lunch en wandelen we in de miezerregen door Banos. In menig winkeltje worden hier lekkernijen van toffee gemaakt en daar staat men letterlijk bij de ingang met grote stukken toffee om een soort kapstok te slaan en dan weer uit te rekken. Bij een winkeltje krijgen we allebei een stukje om te proeven en dat smaakte prima (en naar meer :). Ook nog even de plaatselijke kathedraal van binnen bekeken. Nog even de inkopen doen in de plaatstelijke supermarkt en dan terug naar het hotel.

Woensdag 6 augustus
Na een beetje uitslapen blijkt het weer wederom miezerig. Helaas, want vandaag staan er voor deze en gene verschillende activiteiten op het programma. Drie groepsleden (allen 60+) gaan raften, 6 leden (waaronder ondergetekende) gaan quad rijden en een aantal dames hebben een ontspanningsmassage op het programma staan.
Bij het kantoortje van de quadverhuur blijken er maar 2 quads met automatische versnellingsbak te zijn. Een tweetal kiest uiteindelijk om in een soort buggy te rijden en onder de rest worden de aanwezige quads verdeeld. Bij het rijden door de straten van Banos merk ik al dat de quad waarop ik rijd niet zo rap is. Dat wordt nog meer merkbaar als we de berg oprijden; zelfs met vol gas ben ik blij dat het ding niet stil valt. Als we bijna boven zijn begint de man van het verhuurbedrijf die mee rijdt aan de quad waarop Anton en Marian rijden te sleutelen. Ik heb dan al besloten dat ik terug ga, want ik heb geen zin om nog 2-3 uur door te pruttelen. Ik neem Marian mee terug, want zij heeft het ook wel gezien. Bij het verhuurbedrijf nog moeite moeten doen om het geld voor de niet gereden uren terug te krijgen, maar met wat semi-Spaans en wat Engels lukt dat uiteindelijk.
Vroeg in de middag, op weg naar een lunch, komen we Anton en Robbie nog tegen die net het quadrijden achter de rug hebben. Ze zitten van top tot teen onder de modder, maar zijn wel heel enthousiast. Dus nou baal ik helemaal dat ik geen fatsoenlijke quad had.
Na de lunch lopen we naar een brug hoog boven een ravijn/rivier waar je een "bridge-swing" kunt doen. Dit is een soort bungyjump maar in plaats van dat je van de brug af springt aan een soort elastiek, zit je hier meer aan een touw vast. Omdat dit niet of nauwelijks langer wordt zwaai je als een soort pendel onder de brug op en neer. We zien 1 persoon die dit durft en weten allebei: dat gaan wij niet doen.
We wilden nog naar een uitzichtspunt lopen. Helaas niet meteen de juiste route gevonden en omdat we niet het risico willen lopen om in het donker terug te moeten staken we de klim naar boven. Wel nemen we nog een kort kijkje op de bijzondere begraafplaats in dit stadje; waar de kisten van mensen in een soort mausoleumpjes worden gezet. Je ziet dus een grote verscheidenheid aan bouwwerken.
Bij het avondeten drink ik graag een lokaal bier en dat is hier in Ecuador meestal Pilsener. Nu weten de trouwe lezers dat ik van elke vakantiereis een glas van het lokale biermerk probeer te verkrijgen. Welnu, in het restaurant waar we deze avond aten had ik voor het eerst deze reis een glas met "Pilsener" opdruk. En, enigszins tot mijn verbazing, was een simpele vraag voldoende om het glas mee te mogen nemen! Zat er toch nog iets mee deze dag.

Donderdag 7 augustus
Om acht uur vertrek naar de Chimborazavulkaan (6310 m hoog). De weg gaat geleidelijk, maar wel continu omhoog. Bij de ingang van het park (op ruim 4000 meter) doet de mevrouw met het handeltje in wollen mutsen en handschoenen goede zaken want er staat een zeer straffe wind en we zullen nog een stuk hoger komen dus warm aankleden is het devies. Met de bus rijden we verder naar 4800 meter. Voor de liefhebbers is er de mogelijkheid om te voet verder te lopen naar 5000 meter. Dat doen de meesten. Helaas haakt Silvia, ivm duizeligheid, af op bijna 4900 meter. Langzaam, letterlijk voetje voor voetje, gaat de tocht verder tot we uiteindelijk een hoogte bereiken van 5039 meter. Over deze 200 meter stijging hebben we een uur gedaan. Naar beneden gaat een stuk beter. Bij het hutje op 4800 meter is er eerst lunch. Dan alweer op naar de volgende activiteit: mountainbiken! Eerst helm, knie- en elleboogbeschermers passen. Dan moeten we in volgorde van grootte gaan staan en krijgen we onze fiets. Die zien er prima uit. We krijgen nog de nodige instructies voor de 32 km lange afdaling die voor ons ligt; eerst 9 km over gravelweg en dan nog 23 km over geasfalteerde weg. We dalen gedurende deze rit bijna 1600 meter (!!). Het begin is even wennen; je bent vrijwel continu aan het remmen omdat je op het gravelstuk, dat zeker niet overal even egaal is, niet het risico wilt lopen dat je met te hoge snelheid de (haarspeld)bocht nadert. Een paar reisgenoten voelen zich toch niet zeker genoeg en stappen helaas af.
Langzaam maar zeker loopt de snelheid op. Eenmaal op het asfalt is het gaan met die banaan. Hoewel we eigenlijk de voortste fietser niet mogen inhalen; doen 2 reisgenoten en ik dat toch (want hij ging gewoon te langzaam :) Na anderhalf uur downhill bereiken we de "finish". Om deze tocht met 1 woord te typeren: KEIGAAF!
Het laatste stuk deze dag gaan we weer met z'n allen met de bus verder naar Riobamba, onze slaapplek de komende (korte...) nacht.

Vrijdag 8 augustus
De wekker gaat om 04:30 uur... Om half 6 zitten we al in de bus omdat we in de morgen met een trein meegaan. Vanuit Alausi reizen we per trein over de Nariz el Diablo (Duivelsneus). Vroeger maakte dit traject deel uit van het spoor vanuit de kust naar Quito. Momenteel is er nog maar een stukje in gebruik (voor toeristen, maar naar het schijnt zijn er plannen om de hele spoorlijn weer in ere te herstellen). Het bijzondere aan deze treinreis is dat je over een kort traject maar liefst 600 meter daalt. Dit gebeurt letterlijk zigzaggend; op 2 plaatsen rijdt de trein een klein stukje verder, wissel wordt omgezet, en de trein vervolgt dan zijn weg omhoog/omlaag.
Bij het station van Sibambe is het eindpunt en hebben we een uur om wat de eten/drinken, museumpje bezoeken en de onvermijdelijke souvenirkraampjes te bezoeken. Het weer is prima, de uitzichten vanuit de trein fraai, dus deze treinreis is zeker de moeite waard.
Daarna met de bus verder naar de ruines van Ingapirca; het belangrijkste complex dat de Canaris en de Inca's in Ecuador hebben nagelaten. Er staat niet veel meer overeind maar de tijd van 5 kwartier die we hier hebben is toch te kort om alles goed te kunnen zien.
Dan nog een kleine 2 uur met de bus tot onze eindbestemming voor vandaag; Cuenca.