Purnululu NP -> Darwin (-> Perth)

11 augustus (vervolg) El Questro -> Purnululu NP (263 km)
De reis gaat verder in zuidelijke richting. Eerste stop bij Doon Doon Roadhouse voor benzine, een paar sandwiches en een brood. Ook de banden weer op spanning gebracht zodat we goed door kunnen rijden. Na ruim een uur nog even gestopt in Warmun (bij het roadhouse). Al rijdende zien we af en toe rook in de verte. We passeren ook een plek waar het gras dicht langs de weg in brand staat. Richting zuiden ziet het er echter minder goed uit; de blauwe lucht is nauwelijks te zien door een grote grauwe rooksluier. Zo'n 50 km zuidelijk van Warmun verlaten we de Great Northern Highway. Er rest dan nog ruim 50 km over gravel weg naar het visitor center. Dus eerst weer lucht uit de banden laten. Er staan meerdere auto's die juist de banden weer op aan het pompen zijn. Al snel komt er iemand naar ons toe die aangeeft dat het nationale park gesloten is, in verband met bushfires !
Alle mensen die in het park waren moesten vanmorgen vertrekken. Er is nog een kampeerterrein een kilometer verder waar we naar toe gaan om hopelijk meer informatie te krijgen. Daar horen we dat het park zeker 2 dagen gesloten zal zijn. Ze gaan een andere brand creëeren om de echte brand te counteren. Dat is even flink balen. Het is nog wel mogelijk om een helikoptervlucht over het gebied te maken. Dat besluiten we voor diezelfde middag (4 uur) meteen te boeken. Van een ander stel is de man (Wally) ook geïnteresseerd dus dat maakt het een stuk betaalbaarder. We kiezen voor de vlucht van 40 minuten omdat je dan het hele gebied ziet. Na de vlucht zou het te laat worden om nog naar Kununurra te rijden, dus blijven we een nacht op de camping.
Rond kwart voor 4 lopen we naar de landingsplek van de helikopter en we kunnen al snel instappen; Silvia voorin naast de pilote en Wally en ik achterin. Het is een kleine helikopter en er zitten ook nu geen deuren in. Het wordt een prachtige vlucht en we zien ook de kloven waar we zo graag vanmiddag en morgen doorheen gewandeld zouden hebben. (Helaas, het mag niet zo zijn; extra reden om nog eens naar Australië terug te keren...). Volgens onze pilote zijn de branden veroorzaakt door de aboriginals. Dit is op zich normaal; dit wordt gedaan om de dorre vegetatie te verbranden zodat er weer fris nieuw groen kan groeien. Maar deze keer konden de branden niet onder controle gehouden worden.
Vanuit de lucht krijg je een mooi beeld van de Bungle Bungles en de (wederom) enorme uitgestrektheid van dit gebied(/land). Bij de landing blijkt onze jonge pilote uit Nederland afkomstig te zijn. Ze verblijft al 4 jaar in Australië, heeft gewerkt om haar helikopterbrevet te kunnen betalen en heeft sindsdien al op verschillende plekken Down Under gevlogen. Ik kan me slechtere banen voorstellen...

12 augustus Purnululu NP -> Kununurra -> Lake Argyle (329 km)
Na ontbijt nog even bij de receptie de status gecheckt in het nationale park; volgens de laatste berichten blijft het park zeker gesloten tot 18 augustus! Dus een dag "extra" in de planning. We rijden naar Kununurra (bij eerste roadhouse eerst de autobanden weer op spanning gebracht). Eerst naar het visitor center. Op de deur hangt een medeling dat Purnululu NP tot nader order gesloten is. We nemen wat informatie over de volgende staat, Northern Territory, mee. Daarna rustig lunchen in het stadje.
Net buiten Kununurra ligt Mirima NP, ook wel de mini Bungle Bungles genoemd (omdat de rotsformaties in dezelfde tijd zijn gevormd en er vergelijkbaar uitzien). Het is een klein park, maar de korte wandelingen aldaar zijn de moeite waard.
We besluiten om, na nog een ijsje genuttigd te hebben, door te rijden naar Lake Argyle, een uurtje rijden. Het is intussen eind van de middag als we op de camping arriveren. Maar nog wel tijd om nog even naar het zwembad te lopen. Hier wacht ons een zeer aangename verrassing; niet zozeer het kleine zwembad, maar het fantastische uitzicht vanaf het zwembad. Hangend over de rand van het zwembad (het lijkt net alsof dit aan de rand van een ravijn ligt) genietend van de veranderende kleuren van de bergen in de verte. Net een plaatje uit een of ander glossy magazine!

13 augustus Lake Argyle -> Katherine -> Nitmiluk NP (536 km)
Een stukje oostelijk van Kununurra verlaten we de staat West Australia en rijden het Northern Territory binnen. Dit is ook een tijdgrens en het is meteen 1,5 uur later (dus nu 7,5 uur verschil met NL). Het is een lange reisdag. We gaan in Katherine nog even visitor center binnen om te kijken of we een kanotocht kunnen boeken voor de volgende morgen in Nitmiluk NP (Katherine Gorge).
Dat doen we uiteindelijk bij het visitor center van het park zelf alwaar we ook de plek op de camping boeken. De wallabies lopen hier dicht bij de campers/caravans in het rond en zijn zo te zien de mensen wel gewend. Er worden weer de nodige foto's gemaakt.
Omdat het zo'n lange dag is geweest willen we eten bij de bar/bistro bij het zwembad. Het ziet er goed uit dus we bestellen wat. Na een half uurtje toch maar eens vragen hoe het er mee staat. Er staat zo te zien maar één persoon te bakken/braden en die verteld dat het zeker nog een kwartier gaat duren. Na 50 minuten bij de dame bij de kassa nog maar eens gevraagd (ik hoor dat ze iemand opdracht geeft om hulp in te roepen... lekker op tijd...) Om nog een half uur te wachten gaat mij te ver dus ik annuleer de bestellling en een kwartiertje later eten we het door onszelf klaargemaakt avondeten.

14 augustus Nitmiluk NP -> Pine Creek (158 km)
Terwijl we buiten zitten te ontbijten komt een wallaby nog even achter de auto vandaan, kijkt even en hupt vrolijk verder. Het blijft bijzonder.
De organisatie van de kanotocht is van hetzelfde gehalte als van de bar/bistro gisteravond. Dus een kwartier te laat komt iemand met de sleutel van het hok waar de paddles en reddingsvesten liggen aansjouwen. Eenieder moet zelf maar een passend reddingsvest en lengte paddle uitzoeken. Als iedereen uiteindelijk voorzien is wordt de hele groep met de boot naar het eind van de eerste kloof gebracht. Stukje lopen tot begin tweede kloof waar de kano's klaar liggen. De kanotocht zelf door Katherine Gorge is zeer fraai. We peddelen naar het eind van de kloof en sjorren/slepen de kano naar de derde kloof waar we ook tot het eind van de kloof peddelen. Zelfde route retour en rond het middaguur varen we met de boot terug naar het beginpunt.
Om morgen iets minder kilometers te hoeven rijden besluiten we vandaag nog naar Pine Creek te rijden. Onderweg maken we een stop bij Edith Falls. Via een stijgend pad van ongeveer een kilometer kom je bij de bovenste waterval. Ziet er prachtig uit en Silvia neemt een duik. Er zijn ook van die gasten die langs de waterval naar boven klauteren en het nodig vinden om met rare duiken/salto's naar beneden te springen.
Tegen het eind van de middag verlaten we de highway en rijden Pine Creek binnen waar we gelukkig snel een kleine camping vinden. De faciliteiten zijn ietwat verouderd, maar het is maar voor 1 nacht en de douches zijn prima.

15 augustus Pine Creek -> Jabiru (264 km)
Na ontbijt gaan we eerst even bij het treinmuseum kijken, maar dat is nog gesloten. Ook even kijken bij een voormalige dagbouw goudmijn die nu gevuld is met water (135 meter diep!). We nemen de afslag naar Kakadu NP dat we na een uurtje rijden binnen rijden. Kakadu is met 20.000 (!!) vierkante kilomter het grootste nationale park van Australië. Eerste stop is Maguk, een 10-tal km van de hoofdweg. Het is een gravelweg, maar goed te doen. Vanaf de parkeerplaats nog een stukje wandelen waar je links en rechts de bordjes passeert dat je op die plekken beslist niet moet gaan zwemmen in verband met krokodillen. Aan het eind kom je bij een mooie waterval met meertje. Hier kun je wel zwemmen. Tenminste, als men weet dat er een krokodil zit, dan halen ze die weg. Er zijn er genoeg aan het zwemmen, dus het zal nu wel veilig zijn... Wij houden het bij een korte pauze. Het wordt rap drukker hier, dus tijd om terug te lopen naar de parkeerplaats.
We vervolgen onze weg naar Cooinda waar we een cruise over de Yellow Waters wetlands boeken. Wij gaan om kwart voor 3 aan boord voor een anderhalf urende tocht door dit bijzondere gebied (ik weet nog dat ik dit 21 jaar geleden heel fraai vond). We zijn nog niet vertrokken of de eerste zoutwaterkrokodil is al gespot. Onderweg zien we er nog een aantal, eentje zelfs met prooi in haar bek. Ook de nodige vogels, zoals visarenden, Jabiru's (Australische ooievaar) en Jesusvogels (ik weet zo de echte naam niet, maar dit is de bijnaam omdat ze over water kunnen lopen). Conclusie aan het eind van de tocht: na 21 jaar nog steeds heel fraai!
Snel naar de auto en na een stuk rijden kunnen we om 5 uur nog net aansluiten bij een rondleiding door een ranger. We lopen het eerste deel (naar een billabong) mee en verbazen ons onder andere over de schade die wilde varkens aanrichten; ze woelen hele stukken grond om.
We slaan het tweede deel over omdat we nog een stukje moeten rijden naar Jabiru en we willen voor het donker is ter plaatse zijn. Gelukkig is de receptie bij de camping nog open en we kunnen zonder problemen terecht.

16 augustus Arnhemland (0 km)
Vandaag laten we ons eens een keertje rijden. We hebben (al vanuit NL) een excursie naar Arnhemland geboekt. Arnhemland is Aboriginal gebied en je kunt het alleen met een Aboriginal gids bezoeken. Rond half 9 worden we opgehaald bij de camping en rijden vervolgens naar de Aboriginal gemeenschap Gunbalanya in Arnhemland. Daar bezoeken we een kunstcentrum waar door de aboriginals allerlei schilderingen gemaakt worden. Bijzonder om te zien hoe ze met een soort grasspriet op een steeltje vlakken met rechte lijnen arceren. Ook worden hier doeken middels zeefdruktechniek gemaakt (met aboriginal ontwerp). De vrouwen houden zich voornamelijk bezig met het vlechten van manden; een tijdrovend karwei als je dit met vrij dunne stroken blad moet doen.
Onze aboriginal gids Joey vergezeld ons en we rijden naar een rotsmassief. Al klimmend en klauterend en hier en daar door nauwe doorgangen kruipend maken we hier een wandeling langs de nodige rotstekeningen. Sommige zijn heel gedetailleerd, andere weer nauwelijks herkenbaar. We mogen bijna overal foto's maken. Alleen bij een begraafplek niet (uit respect voor de doden). Op die plek probeert Joey onze vragen zo goed mogelijk te beantwoorden en verteld hij ook iets over het proces dat plaatsvindt als er iemand overlijdt. Een mogelijk manier van begraven (de oker gekleurde beenderen) is op deze plek in de rotsen. Aan het eind van zijn verhaal laat hij een paar plekken zien waar je de beenderen zelfs kunt zien liggen...
Een stukje verder zit tot onze verrassing onze chauffeur/gids te wachten met onze lunch. Onder overhangende rotsen met een fantastisch uitzicht over een wijds Arnhemland, prachtig! Na de lunch laat Joey ons nog wat meer plekken met rotstekeningen zien. Daarna gaan we terug naar het kunstcentrum waar nog gelegenheid is om iets te kopen. Omstreeks half 3 is het tijd om weer terug te rijden. Een uurtje later zijn we weer in Jabiru en zit de bijzondere excursie er al weer op. Wij stappen bij het centrum uit om nog wat boodschappen te doen. Er is een supermarkt in het winkelcentrum en dat is het dan ook wel zo ongeveer.
Op de camping nog heel even opfrissen in het zwembad gevolgd door de laatste keer zelf koken deze vakantie.

17 augustus Jabiru -> Darwin (273 km)
Na het laatste ontbijt buiten tijdens deze reis eerst even de bagage (re)organiseren zodat we die vanmiddag makkelijk mee kunnen nemen naar het hotel. Op deze laatste etappe per campervan gaan we natuurlijk niet direct naar Darwin, maar willen we ook nog wat zien.
Eerste stop is bij Gungarre waar we een uurtje door het bos wandelen. Aan het eind komen we bij een billabong (soort ven) maar dat lijkt grotendeels droog te staan. De lunchstop is bij Window on the Wetlands; soep met broodjes bij de parkeerplaats. Als we na de lunch het gebouw willen bezoeken blijkt dit door omstandigheden net gesloten te zijn. Vanaf een platform kun je inderdaad wat wetlands zien. Maar als je je omdraait zie je over een flinke breedte dat er weer het nodige gras/struiken in brand staat. Hopelijk blijft/komt dat onder controle.
Rond kwart voor 3 zijn we in het centrum van Darwin en kunnen we de meeste bagage naar onze hotelkamer brengen. Daarna snel door naar een tankstation en een wasstraat waar we de auto met een hogedrukspuit grotendeels ontdoen van 4 weken zand/stof/insecten. Om half 4 leveren we de auto volgens afspraak in. Onze Toyota HiLux 4WD heeft ons niet in de steek gelaten de afgelopen ruim 7000 km (maar ik had natuurlijk ook niet anders verwacht). Gelukkig ook geen lekke band gehad (en we hebben zo links en rechts toch regelmatig stukken autoband zien liggen).
Enigszins onthand zonder ons vervoermiddel/huisje op wielen nemen we de bus naar Darwin centrum. Even een praatje maken met de dame bij de receptie die ooit met een Nederlander getrouwd was. Dat ik niks van Darwin herken is volgens haar niet vreemd want het is de laatste 10 jaar erg veranderd (ik kan me niet herinneren dat er 21 jaar geleden hoogbouw was en die is er nu volop).
Nog even een stukje lopen, daarna douchen en dan avondeten. Tot slot nog een Island Escape ijs (mango ijs met frambozen, passievruchtensaus en bounty, allemaal door elkaar gehusseld).

18 augustus Darwin -> Perth (-> Dubai -> Amsterdam)
Voor het ontbijt lopen we naar het Darwin Waterfront gebied. Allemaal vrij nieuw zo te zien en het ziet er leuk uit. De pannekoeken smaken goed (is weer eens wat anders dan brood of yoghurt met muesli...). Daarna terug naar het hotel om de bagage in te pakken en even live naar de 200m dames finale te kijken waar Daphne Schippers het zilver pakt. Iets na 12-en gaan we met een taxibusje naar het vliegveld. Rond half 3 vertrekt de ruim 3,5 uur durende vlucht naar Perth. Het blijft een heel groot land :). Nu zitten we te wachten op de vlucht van 22:10 naar Dubai. Daar weer een paar uur wachten voor de vlucht naar Amsterdam. Een laaaange thuisreis...